Vorige week zaterdag (20-12) zijn we 's ochtends uit Morazzone weggereden, eerst nog even langs de bar voor een laatste echte capuccio-brioche en dan de auto in, de Alpen over en naar Kirchroa.
De rit verliep voorspoedig, alleen wat sneeuw op de weg toen we aan de noordkant van de Gottardo/Gotthard de tunnel uitkwamen, verder goed door kunnen rijden. Na een rit met wat pauzes kwamen we na een alleszins redelijke 9 uur in Kerkrade aan, waar me meteen naar Nonna Mia gingen. Maddy en de meiden hadden haar al sinds augustus niet meer gezien (alleen een keer via webcam). Toen nonna moest gaan eten zijn we naar tante Kirsten gereden en hebben we een lekkere vette friet met kroketten en frikandellen gehaald. Na 4mnd hadden we daar allemaal wel weer zin op. De meisjes bleven bij Kirsten slapen, Maddy en ik betrokken het huis van mijn ouders (die nog in Regensburg waren).
Zoals al gemeld in de vorige blog en de reacties erop, zou mijn moeder eerst zondag naar huis komen, maar door een plotse ontsteking vd wond werd dat onzeker. Zondag kregen we te horen dat ze maandag waarschijnlijk naar huis zou komen. Zondag eerst uitgeslapen, toen bij Maddy's nicht Sandra op bezoek om de nieuwste aanwinst Stella te bewonderen. 's Avonds wat chinees gegeten (verlangde ik meer naar dan naar de vette friet) en aansluitend nog even bij vrienden op visite. Maandag nog wat xmas-shopping en het huis klaar gemaakt voor Nonna's thuiskomst.
Eind van de middag kwam Nonna dan eindelijk thuis; ze zag er supergoed uit en voelde zich ook zo. Ze had zelfs zin op Spaghetti met beestjes (spaghetti met scampi in knoflook-olie).
Dinsdag had ik een bespreking in Maastricht, zijn de kids naar Ciska&Huub geweest en heeft Maddy haar voetjes en huidje nog eens laten verzorgen. Waardoor Nonna de rust had om lekker bij te komen, en dat had ze ook nodig.
Woensdag zijn de meiden en Kim met Kirsten naar de film geweest en terwijl ik in Heerlen wat rondhing heb ik nog maar mijn garderobe uitgebreid (tja... woon je naast Milaan en ga je een pak kopen in Heerlen tssss)
Woensdagavond de kindermis in de Lambertuskerk bezocht en daarna de kerst ingeluid bij nonno&nonna.
Donderdag (1e kerstdag) samen met Maddy's moeder bij mijn ouders thuis kerst gevierd en met mijn moeder ging het weer beter en beter.
2e Kerstdag (vrijdag) vieren we traditioneel met de familie van mijn moeders kant, deze keer in Vaals, met o.a. surprises. Gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een emotionele gebeurenis, met menig traantje. Maar door de goede afloop wel met een positief gevoel. Weer heerlijk om even met zijn allen bij elkaar te zijn! Ook mijn moeder heeft het goed volgehouden, die uren aan tafel en zo... Er is weer lekker gekookt, amuses, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, kaas uit Lombardije, toetje en koffie met choco-fondue.
Zaterdag eerst uitgeslapen en uitgebuikt. Dan de noodzakelijke boodschappen voor de emigrant gehaald: pindakaas, hagelslag, appelstroop, schenkstroop voor pannenkoeken, etc.. 's Avonds de jaardienst van opa & oma Sporck in Bocholtz gevolgd door een etentje in Eys (Bie de Tantes, aanrader) met de familie Sporck. Ook die weer even allemaal gezien.
Zondag op tijd op, nog even ontbijt en toen weer terug naar huis! Nog even bij Nonna Mia langs en toen de auto in. Deze keer wat minder gestopt, weinig hoeven te remmen en dus in minder dan 8uur naar huis gereden. Het weer was lekker zonnig onderweg, alleen ten zuiden vd Alpen lag een flink pak sneeuw en ook thuis lag nog sneeuw die met de kerstdagen gevallen was (hier dus wel).
Al met al hebben we een behoorlijk drukke week gehad, hebben we veel minder gedaan dan gepland, veel minder mensen gezien dan we van plan waren (we zijn Kerkrade niet uitgeweest) maar zijn we vooral blij en opgelucht dat we gezellig kerst hebben kunnen vieren met mijn moeder als stralend middelpunt!
saluti da Morazzone e Felice Anno Nuovo!
Dagmar
30 December 2008
16 December 2008
Update Regensburg
Inmiddels is de operatie een week achter ons en kunnen we met iets minder terughoudendheid stellen dat het goed gaat met mijn moeder, heel goed!
Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italië terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.
Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italië terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.
Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
09 December 2008
operatie volgens planning verlopen
even een korte update vanaf de gsm:
de operatie vandaag is volgens planning verlopen, dwz er zijn 3 delen lever weggesneden een stuk dikke darm rondom de brontumor.
de operatie heeft ruim 5uur geduurd (zoals verwacht)
rond 15u waren pap en ik bij haar op de IC waar ze ter bewaking tot morgenvroeg blijft. op dat moment was ze nog erg slaperig, tegen 19u was ze al wat wakkerder en monterder en maakte wat (slaperige) grapjes. daarna hebben we haar ook met rust gelaten en nu zit ik met pa in het restaurant en drinken we een flesje wijn op haar zoals ze ons had bevolen!
schöne Grüße aus Regensburg,
dagmar
de operatie vandaag is volgens planning verlopen, dwz er zijn 3 delen lever weggesneden een stuk dikke darm rondom de brontumor.
de operatie heeft ruim 5uur geduurd (zoals verwacht)
rond 15u waren pap en ik bij haar op de IC waar ze ter bewaking tot morgenvroeg blijft. op dat moment was ze nog erg slaperig, tegen 19u was ze al wat wakkerder en monterder en maakte wat (slaperige) grapjes. daarna hebben we haar ook met rust gelaten en nu zit ik met pa in het restaurant en drinken we een flesje wijn op haar zoals ze ons had bevolen!
schöne Grüße aus Regensburg,
dagmar
08 December 2008
operatie in Regensburg
korte update:
morgen zal mijn moeder in Regensburg geopereerd worden en zal men de laatste restjes uitzaaiingen in de lever (2 plekken) wegsnijden, evenals het restantje tumor in de dikke darm. Ik vertrek binnen een uurtje naar Regensburg om daar samen met mijn vader bij haar te zijn. Hopelijk verloopt de (zware en lange operatie) voorspoedig en herstelt ze snel zodat ze met kerst weer op de been en thuis kan zijn!
Saluti,
Dagmar
morgen zal mijn moeder in Regensburg geopereerd worden en zal men de laatste restjes uitzaaiingen in de lever (2 plekken) wegsnijden, evenals het restantje tumor in de dikke darm. Ik vertrek binnen een uurtje naar Regensburg om daar samen met mijn vader bij haar te zijn. Hopelijk verloopt de (zware en lange operatie) voorspoedig en herstelt ze snel zodat ze met kerst weer op de been en thuis kan zijn!
Saluti,
Dagmar
07 November 2008
uitslag & neerslag
Zo, daar zijn we weer. Ik ben even een tijdje rustig geweest op het BLOG-front, mede omdat het hier zo druk was en er niet echt veel nieuws te melden viel. Maar nu zijn er een aantal noemenswaardige zaken te melden. Nou eigenlijk 1 en verder vul ik het aan met wat updates uit Casa Sporck te Murazùm.
UITSLAGEN
Het belangrijkste nieuws komt uit Kerkrade, of eigenlijk uit Aachen en Regensburg. In de afgelopen weken heeft mijn moeder de (in de vorige blog) aangekondigde onderzoeken ondergaan en de resultaten zijn bekend, besproken en gewogen. Zoals reeds gemeld hebben ook de afgelopen chemo's voor een verbetering vd situatie gezorgd door de uitzaaiingen in de lever weer verder te verkleinen/verminderen. Helaas niet helemaal en ook niet helemaal vd plekken waar we dat wellicht gehoopt hadden. Er blijven 2 plekjes over op/in de lever die dus nog behandeld moeten worden. Omdat 1 plek erg dicht bij belangrijke bloedvaten ligt (maar er gelukkig niet meer in/tegen/om zoals in april/mei het geval was) besloten te artsen in Aachen hulp in te roepen van een/de specialist op het gebied van lever-operaties, een professor uit Regensburg. Na een dikke week in spanning afwachten op zijn advies/commentaar kwam gisteren dan ook vanuit zijn kant goed nieuws. Hij ziet het niet als een probleem om deze plek aan te pakken en inmiddels is alles al gepland. Volgende week krijgt ze de voorlopig laatste chemo, dan een paar weken rust en dan begin december gaat ze naar de professor in Regensburg om dit plekje (samen met het andere plekje en de tumor in de dikke darm) te laten weghalen. Volgens mij nog steeds geen routineklus en dus niet zonder risico, maar hey... we hebben nu tenminste uitzicht op een moeder met een met kerst weer gezonde lever, iets waar ik in mei niet van had durven dromen. Weer iets om naar "uit te zien" dus!
NEERSLAG
Tot zover het nieuws mbt mijn moeder.
In september en oktober hebben we jullie vanuit Italië gek gemaakt met berichten over het schitterende weer hier en terwijl jullie rond Maddy's verjaardag binnen zaten omdat het buiten regende en al erg koud was geworden zaten wij lekker op het terras in de zon te genieten van een lunch (zie foto's bij Maddy van ons uitstapje naar het Lago Maggiore).
Maar inmiddels is het ook hier Herfst geworden en ik schrijf het bewust met een hoofdletter H want dit is pas echt heftig. De regen komt al bijna 2 weken onafgebroken uit de lucht vallen en ging de afgelopen dagen soms gepaard met flinke bliksemschichten en donderslagen. Als het hier regent, dan regent het ook goed. Maar dat moet ook wel want per jaar komt hier wel 2 keer zoveel water naar beneden als in Limburg: Z-Limburg ca. 750mm/jr, Varese wel 2500mm/jr. Volgens mij komt dat omdat het hier op een beperkter aantal dagen met BAKKEN TEGELIJK uit de lucht komt. En als het dan ophoudt verdwijnen de wolken en de lucht wordt stralend blauw. Volgens de inwoners hier zullen de wintermaanden vele dagen hebben met stralend blauwe hemels (dat kan ik me ook nog wel herinneren uit 1995/1996) voor in maart/april de regen weer met bakken begint te vallen.
tot zo ver mijn zonnige nieuws met neerslachtig einde
Saluti da Murazùm (da's dialect voor Morazzone)
Dagmar
UITSLAGEN
Het belangrijkste nieuws komt uit Kerkrade, of eigenlijk uit Aachen en Regensburg. In de afgelopen weken heeft mijn moeder de (in de vorige blog) aangekondigde onderzoeken ondergaan en de resultaten zijn bekend, besproken en gewogen. Zoals reeds gemeld hebben ook de afgelopen chemo's voor een verbetering vd situatie gezorgd door de uitzaaiingen in de lever weer verder te verkleinen/verminderen. Helaas niet helemaal en ook niet helemaal vd plekken waar we dat wellicht gehoopt hadden. Er blijven 2 plekjes over op/in de lever die dus nog behandeld moeten worden. Omdat 1 plek erg dicht bij belangrijke bloedvaten ligt (maar er gelukkig niet meer in/tegen/om zoals in april/mei het geval was) besloten te artsen in Aachen hulp in te roepen van een/de specialist op het gebied van lever-operaties, een professor uit Regensburg. Na een dikke week in spanning afwachten op zijn advies/commentaar kwam gisteren dan ook vanuit zijn kant goed nieuws. Hij ziet het niet als een probleem om deze plek aan te pakken en inmiddels is alles al gepland. Volgende week krijgt ze de voorlopig laatste chemo, dan een paar weken rust en dan begin december gaat ze naar de professor in Regensburg om dit plekje (samen met het andere plekje en de tumor in de dikke darm) te laten weghalen. Volgens mij nog steeds geen routineklus en dus niet zonder risico, maar hey... we hebben nu tenminste uitzicht op een moeder met een met kerst weer gezonde lever, iets waar ik in mei niet van had durven dromen. Weer iets om naar "uit te zien" dus!
NEERSLAG
Tot zover het nieuws mbt mijn moeder.
In september en oktober hebben we jullie vanuit Italië gek gemaakt met berichten over het schitterende weer hier en terwijl jullie rond Maddy's verjaardag binnen zaten omdat het buiten regende en al erg koud was geworden zaten wij lekker op het terras in de zon te genieten van een lunch (zie foto's bij Maddy van ons uitstapje naar het Lago Maggiore).
Maar inmiddels is het ook hier Herfst geworden en ik schrijf het bewust met een hoofdletter H want dit is pas echt heftig. De regen komt al bijna 2 weken onafgebroken uit de lucht vallen en ging de afgelopen dagen soms gepaard met flinke bliksemschichten en donderslagen. Als het hier regent, dan regent het ook goed. Maar dat moet ook wel want per jaar komt hier wel 2 keer zoveel water naar beneden als in Limburg: Z-Limburg ca. 750mm/jr, Varese wel 2500mm/jr. Volgens mij komt dat omdat het hier op een beperkter aantal dagen met BAKKEN TEGELIJK uit de lucht komt. En als het dan ophoudt verdwijnen de wolken en de lucht wordt stralend blauw. Volgens de inwoners hier zullen de wintermaanden vele dagen hebben met stralend blauwe hemels (dat kan ik me ook nog wel herinneren uit 1995/1996) voor in maart/april de regen weer met bakken begint te vallen.
tot zo ver mijn zonnige nieuws met neerslachtig einde
Saluti da Murazùm (da's dialect voor Morazzone)
Dagmar
14 October 2008
belangrijke weken voor de boeg
Zo, nu eens even niks over Italië, maar over de gezondheid van mijn moeder. Het is te merken dat ik hier lang niks over heb laten horen want steeds meer mensen informeren ernaar.
Op zich gaat het allemaal goed, voor zover je dat van buiten goed kunt beoordelen. Inmiddels is ook de 2e chemokuur (van weer 6 behandelingen) afgerond. Maar er worden, in afwachting van onderzoeksuitslagen (waarover zo meer), nog wat chemo's achteraan gegeven. Ook deze chemo's zijn vrijwel zonder problemen verlopen, geen last van misselijkheid, overdreven moeheid of whatsoever. Alleen zijn de haren ondertussen wat uitgedund en bij een evt. volgende chemokuur zal er wel een pruik of een hoofddoekje aan te pas gaan komen.
De komende 2 weken worden er weer diverse onderzoeken gedaan om een compleet beeld te krijgen van de situatie in darmen en lever. Een scan van de organen en met name de lever om te zien tot welk resultaat de afgelopen chemo's geleid hebben. De vorige kuur had meer dan de helft vd uitzaaiingen vernietigd en reeds tot een operabele situatie geleid. Een precaire operatie, maar in ieder geval een hoopvol uitgangspunt. Men hoopt dat de afgelopen chemo's de uitzaaiingen helemaal vernietigd hebben zodat er aan de lever niet geopereerd hoeft te worden. Verder wordt er nog een darmspiegeling gedaan om de status van de darmtumor (en bron van alle kwaad) in kaart te krijgen.
Op basis van die onderzoeken zal een team van specialisten een verdere behandeling voorstellen. Sowieso zal de darmtumor verwijderd moeten worden, en afhankelijk van de situatie van de lever zullen ook daar delen van verwijderd moeten worden. De komende weken worden dus spannend, eind oktober/begin november weten we meer!
Tot blogs/mails/chatz/bels/etc...
Dagmar & fam.
Op zich gaat het allemaal goed, voor zover je dat van buiten goed kunt beoordelen. Inmiddels is ook de 2e chemokuur (van weer 6 behandelingen) afgerond. Maar er worden, in afwachting van onderzoeksuitslagen (waarover zo meer), nog wat chemo's achteraan gegeven. Ook deze chemo's zijn vrijwel zonder problemen verlopen, geen last van misselijkheid, overdreven moeheid of whatsoever. Alleen zijn de haren ondertussen wat uitgedund en bij een evt. volgende chemokuur zal er wel een pruik of een hoofddoekje aan te pas gaan komen.
De komende 2 weken worden er weer diverse onderzoeken gedaan om een compleet beeld te krijgen van de situatie in darmen en lever. Een scan van de organen en met name de lever om te zien tot welk resultaat de afgelopen chemo's geleid hebben. De vorige kuur had meer dan de helft vd uitzaaiingen vernietigd en reeds tot een operabele situatie geleid. Een precaire operatie, maar in ieder geval een hoopvol uitgangspunt. Men hoopt dat de afgelopen chemo's de uitzaaiingen helemaal vernietigd hebben zodat er aan de lever niet geopereerd hoeft te worden. Verder wordt er nog een darmspiegeling gedaan om de status van de darmtumor (en bron van alle kwaad) in kaart te krijgen.
Op basis van die onderzoeken zal een team van specialisten een verdere behandeling voorstellen. Sowieso zal de darmtumor verwijderd moeten worden, en afhankelijk van de situatie van de lever zullen ook daar delen van verwijderd moeten worden. De komende weken worden dus spannend, eind oktober/begin november weten we meer!
Tot blogs/mails/chatz/bels/etc...
Dagmar & fam.
02 October 2008
de Pronto Soccorso
Met dat de opgedwarrelde stof in Casa Sporck neerdaalt keert ook de rust weer. We hebben (mede met hulp van vrienden, mijn ouders en mijn zus) de afgelopen week keihard gewerkt om de puntjes op de i gezet te krijgen. De bedden en kasten stonden grotendeels al, maar er waren nog tig dozen uit te pakken, kleren te wassen en te sorteren, speeltoestel in de tuin te plaatsen, lampen op te hangen, toch nog een kast in elkaar zetten (we vonden de schroeven pas na 2wkn zoeken), tuin verzorgen, etc. etc. etc.
Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar geboord wordt spat gruis in het rond en dus een gelegenheid om kennis te maken met de Italiaanse gezondheidszorg moet Maddy gedacht hebben. Bij het boren door mij mocht zij assisteren en daarbij kreeg ze een stukje gruis in haar oog. Op zich niets bijzonders, is mij ook overkomen de afgelopen weken, maar toen het na een dag of 2 toch pijnlijk werd zijn we toch maar eens de boel gaan laten controleren. Meteen naar de EHBO of toch maar even via de (nog onbekende) huisarts.
Omdat Varese potdicht zat en de EHBO dus wel eens lang zou kunnen gaan duren zijn we eerst maar naar de dokter gegaan. Op donderdagmiddag spreekuur van 15:30 tot 19:00. Dus om 15:45 namen we plaats in de volle wachtkamer (ca. 10 dames op leeftijd, 1 heer en nog 2 vrouwen van onze leeftijd). Al snel bleek dat je in een wachtkamer waar geen nummertjes getrokken kunnen worden degene die binnenkomt even informeert naar wie er als laatste voor hem/haar is binnengekomen. Zo hoef je maar op 1 kop te letten. Wij moesten er zo'n 13 proberen te onthouden . Wachten moesten we dus nog wel even, vooral toen bleek dat de dokter voor een bezoek weg was wat niet veel goeds beloofde gezien de verkeerssituatie op dat moment.... Ongeveer 3 uur (!) later waren we aan de beurt en heeft de Dottoressa ons verhaal aangehoord. "Ja, maar daarmee moet je niet hierheen komen, de volgende keer METEEN naar de Pronto Soccorso". 
Maar goed, het is een aardige dokter, die het wel leuk leek te vinden om ons al patiënt te mogen hebben en ze heeft ook meteen het ziekenhuis in Varese gebeld en geïnformeerd naar de tijden van de oogarts, er bleek nog net tijd genoeg te zijn om deze vanavond te bezoeken.
Wij dus TOCH door naar Varese, naar de Pronto Soccorso van het Ospedale del Circolo. Daar aangekomen werden we gevraagd weer even in de wachtkamer (mooi modern ziekenhuis trouwens) plaats te nemen. Maar toen we ook daar even gezeten hadden naderde toch ook wel het einde van de dienst van de oogarts, dus toch nog eens naar de balie... "Ow, goed dat u komt, zijn ze u nog niet komen halen? Ik laat u meteen even begeleiden en dus moesten we de gang uit, naar rechts, de hal door, deur 13 uit het plein over, na 100m links, de witte deur tegenover het standbeeld in. Daar werden we opgewacht door een team van 5 man/vrouw die Maddy eens even goed onder "ogen" namen . Er bleek dus idd een stukje steen ter grote van een halve mm in het hoornvlies te zitten. Dat hebben ze er met een pincet meteen uitgehaald. Druppels erin, doekje erop, pleisters erop en nog geen 5min later stonden we weer buiten, terug naar de EHBO-post, formulieren aftekenen en we mochten naar huis. Om 20:30 waren we dus thuis.....
De dag erna nog even naar de huisarts (we hoefden niet in de wachtkamer te gaan zitten, we konden gewoon doorlopen, aankloppen en even afwachten). We kregen een recept mee voor anti-biotica oogdruppels en dat was het. Het verbandje is er af, de pijn is weg en het oog is evenmooi als ervoor. Eind goed, al goed!
Verder: het gaat hartstikke goed met ons 4. We hebben het naar onze zin, voelen ons echt thuis hier en zullen het de komende weken in huis wat rustiger aan gaan doen en nog meer genieten. Het weer is duidelijk beter dan in Nederland momenteel, al kan het nog beter.
Wie heeft er trouwens gekeken naar het WK Wielrennen??? wat waren jullie indrukken van Varese en omgeving? De school van Giulia ligt trouwens op de top van de 1e beklimming (de Montello, waar Vosje in de laatste ronde de 1e demarrage plaatste) uit de route van afgelopen weekeinde.
Groetjes/Saluti,
i Sporcki
Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar geboord wordt spat gruis in het rond en dus een gelegenheid om kennis te maken met de Italiaanse gezondheidszorg moet Maddy gedacht hebben. Bij het boren door mij mocht zij assisteren en daarbij kreeg ze een stukje gruis in haar oog. Op zich niets bijzonders, is mij ook overkomen de afgelopen weken, maar toen het na een dag of 2 toch pijnlijk werd zijn we toch maar eens de boel gaan laten controleren. Meteen naar de EHBO of toch maar even via de (nog onbekende) huisarts.
Omdat Varese potdicht zat en de EHBO dus wel eens lang zou kunnen gaan duren zijn we eerst maar naar de dokter gegaan. Op donderdagmiddag spreekuur van 15:30 tot 19:00. Dus om 15:45 namen we plaats in de volle wachtkamer (ca. 10 dames op leeftijd, 1 heer en nog 2 vrouwen van onze leeftijd). Al snel bleek dat je in een wachtkamer waar geen nummertjes getrokken kunnen worden degene die binnenkomt even informeert naar wie er als laatste voor hem/haar is binnengekomen. Zo hoef je maar op 1 kop te letten. Wij moesten er zo'n 13 proberen te onthouden
. Wachten moesten we dus nog wel even, vooral toen bleek dat de dokter voor een bezoek weg was wat niet veel goeds beloofde gezien de verkeerssituatie op dat moment.... Ongeveer 3 uur (!) later waren we aan de beurt en heeft de Dottoressa ons verhaal aangehoord. "Ja, maar daarmee moet je niet hierheen komen, de volgende keer METEEN naar de Pronto Soccorso". Maar goed, het is een aardige dokter, die het wel leuk leek te vinden om ons al patiënt te mogen hebben en ze heeft ook meteen het ziekenhuis in Varese gebeld en geïnformeerd naar de tijden van de oogarts, er bleek nog net tijd genoeg te zijn om deze vanavond te bezoeken. Wij dus TOCH door naar Varese, naar de Pronto Soccorso van het Ospedale del Circolo. Daar aangekomen werden we gevraagd weer even in de wachtkamer (mooi modern ziekenhuis trouwens) plaats te nemen. Maar toen we ook daar even gezeten hadden naderde toch ook wel het einde van de dienst van de oogarts, dus toch nog eens naar de balie... "Ow, goed dat u komt, zijn ze u nog niet komen halen? Ik laat u meteen even begeleiden en dus moesten we de gang uit, naar rechts, de hal door, deur 13 uit het plein over, na 100m links, de witte deur tegenover het standbeeld in. Daar werden we opgewacht door een team van 5 man/vrouw die Maddy eens even goed onder "ogen" namen
. Er bleek dus idd een stukje steen ter grote van een halve mm in het hoornvlies te zitten. Dat hebben ze er met een pincet meteen uitgehaald. Druppels erin, doekje erop, pleisters erop en nog geen 5min later stonden we weer buiten, terug naar de EHBO-post, formulieren aftekenen en we mochten naar huis. Om 20:30 waren we dus thuis..... De dag erna nog even naar de huisarts (we hoefden niet in de wachtkamer te gaan zitten, we konden gewoon doorlopen, aankloppen en even afwachten). We kregen een recept mee voor anti-biotica oogdruppels en dat was het. Het verbandje is er af, de pijn is weg en het oog is evenmooi als ervoor. Eind goed, al goed!
Verder: het gaat hartstikke goed met ons 4. We hebben het naar onze zin, voelen ons echt thuis hier en zullen het de komende weken in huis wat rustiger aan gaan doen en nog meer genieten. Het weer is duidelijk beter dan in Nederland momenteel, al kan het nog beter.
Wie heeft er trouwens gekeken naar het WK Wielrennen??? wat waren jullie indrukken van Varese en omgeving? De school van Giulia ligt trouwens op de top van de 1e beklimming (de Montello, waar Vosje in de laatste ronde de 1e demarrage plaatste) uit de route van afgelopen weekeinde.
Groetjes/Saluti,
i Sporcki
17 September 2008
op rust?
zo... de sleutel hebben we dan eindelijk (sinds afgelopen donderdag) en we zijn meteen druk aan de slag gegaan met verhuizen: de spullen uit Marchirolo naar Morazzone slepen en uit de loods in Inarzo naar Morazzone halen. Zaterdag 6 (of 7) keer met een furgone (bus) heen en weer en toen stond alles in het huis. ja het stond er... maar daarmee was het nog niet bewoonbaar.
Meteen aan de slag, bedden in elkaar gezet.
Maar welke plank hoort nu bij welke kast?
Dozen uitsorteren, wat heeft prioriteit en wat iets minder (van de ca. 150 dozen)?
We zijn nu een paar dagen verder en ik neem even de tijd om wat woorden heir te kalken zodat de mails/smsjes/tels met vragen naar info een beetje beantwoord worden. Het belangrijkste is in ieder geval:
WE VOELEN ONS HEEEERLIJK!
we voelen ons echt THUIS, we hebben het naar onze zin en kunnen niet wachten tot we echt alles op orde hebben en ECHT kunnen gaan genieten/leven/werken/etc.
Wat is er verder nog allemaal te melden:
GIULIA gaat met veel plezier naar school, sinds maandag met de schoolbus (en dat maakt het allemaal nog leuker). Ze gaat heel makkelijk om met de 3 talen; naast de lessen in het Nederlands heeft ze dagelijks een uurtje Engels en dan ook nog het Italiaans wat ze maar op straat en zo moet oppikken. Ze is erg leergierig en vraagt me constant hoe je dit en hoe je dat in het Italiaans moet zeggen. GEWELDIG, ik ben echt trots op haar!
GIORGIA is bezig met haar 2e week gewenning op de lokale kleuterschool en ze gaat graag, ze vindt de juf en de kids leuk. Dus niks om ons zorgen over te maken. Giorgia is van nature wat stiller en rustiger dan onze extraverte Giulia maar toch merk je aan haar dat ook zij nog weinig moeite heeft met de nieuwe omgeving.
Zakelijk ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor nieuwe opdrachten, maar alle hulp is welkom. Dus als iemand nog bedrijven weet met interesse in de Italiaanse markt, ik help graag.
Zo dat is weer een te uitgebreide update geworden, ik ga nog even wat eten (had vanavond een info/ouderavond op de Europese school en toen is het avondeten erbij ingeschoten)... daarij ben ik notabene ook nog tot Secundant KlasseMOEDER (M/V) gebombardeerd
met als belangrijkste taak het organiseren van feestjes.
Komend weekend komen de eerste Neder-Belgische vrienden een kijkje nemen en zondag komen mijn ouders en zus een weekje WK Wielrennen meepikken en het appartement inwijden. Wordt dus weer lekker druk. Giulia heeft trouwens een week vrij ivm de WK want haar school ligt aan het WK-parcours.
Saluti da Morazzone,
Dagmar
Meteen aan de slag, bedden in elkaar gezet.
Maar welke plank hoort nu bij welke kast?
Dozen uitsorteren, wat heeft prioriteit en wat iets minder (van de ca. 150 dozen)?
We zijn nu een paar dagen verder en ik neem even de tijd om wat woorden heir te kalken zodat de mails/smsjes/tels met vragen naar info een beetje beantwoord worden. Het belangrijkste is in ieder geval:
WE VOELEN ONS HEEEERLIJK!
we voelen ons echt THUIS, we hebben het naar onze zin en kunnen niet wachten tot we echt alles op orde hebben en ECHT kunnen gaan genieten/leven/werken/etc.
Wat is er verder nog allemaal te melden:
GIULIA gaat met veel plezier naar school, sinds maandag met de schoolbus (en dat maakt het allemaal nog leuker). Ze gaat heel makkelijk om met de 3 talen; naast de lessen in het Nederlands heeft ze dagelijks een uurtje Engels en dan ook nog het Italiaans wat ze maar op straat en zo moet oppikken. Ze is erg leergierig en vraagt me constant hoe je dit en hoe je dat in het Italiaans moet zeggen. GEWELDIG, ik ben echt trots op haar!
GIORGIA is bezig met haar 2e week gewenning op de lokale kleuterschool en ze gaat graag, ze vindt de juf en de kids leuk. Dus niks om ons zorgen over te maken. Giorgia is van nature wat stiller en rustiger dan onze extraverte Giulia maar toch merk je aan haar dat ook zij nog weinig moeite heeft met de nieuwe omgeving.
Zakelijk ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor nieuwe opdrachten, maar alle hulp is welkom. Dus als iemand nog bedrijven weet met interesse in de Italiaanse markt, ik help graag.
Zo dat is weer een te uitgebreide update geworden, ik ga nog even wat eten (had vanavond een info/ouderavond op de Europese school en toen is het avondeten erbij ingeschoten)... daarij ben ik notabene ook nog tot Secundant KlasseMOEDER (M/V) gebombardeerd
met als belangrijkste taak het organiseren van feestjes. Komend weekend komen de eerste Neder-Belgische vrienden een kijkje nemen en zondag komen mijn ouders en zus een weekje WK Wielrennen meepikken en het appartement inwijden. Wordt dus weer lekker druk. Giulia heeft trouwens een week vrij ivm de WK want haar school ligt aan het WK-parcours.
Saluti da Morazzone,
Dagmar
09 September 2008
Giorgia's eerste schooldag in Italia
Giorgia gaat (in tegenstelling tot Giulia) niet naar de Europese school waar ze een schitterende Nederlandse afdeling hebben. Ook voor kleuters is hier plaats (bij meester Cas, en het moet er erg leuk en gezellig zijn volgens een vriendinnetje van Giulia en Giorgia)! Maar we hebben er toch voor gekozen om Giorgia naar een lokale Italiaanse school te laten gaan. Enerzijds zal ze het Italiaans sneller oppikken, maar tegelijkertijd helpt het ons als ouders om sneller te integreren in Morazzone. Maddy zal dagelijks in het Italiaans moeten kletsen, met juf Chiara, andere moeders, omas, etc.
Vorige week vrijdag werd de school wakker uit haar zomerslaap (zomervakanties lopen hier van mid juni tot mid september) en hebben we even contact gehad met de directrice en de hoofdmeester. Maandag hebben we haar ingeschreven en kennis gemaakt met juf Chiara, ze is nog verlegener dan Giorgia
. Ze vervangt de zwangere juf en is nog een verse kracht en dan meteen buitenlanders aan je bureau... dat maakte haar erg stil. Maar met de kids communiceert ze wel goed denken we. We zijn vanuit school meteen wat nodige spullen gaan halen: twee grembiuli (zie foto), schooltas, slofjes voor binnen in de school, en zo. Vandaag was de eerste schooldag dan eindelijk. Giorgia keek er al lang naar uit want Giulia ging al een week naar school en kwam terug met superleuke verhalen en zij mocht maar niet. Maar vandaag mocht ze dan.... 60 hele minuten en dan ook nog wel met ons. Dat viel even toch tegen. hihi. Ze is natuurlijk (door 2jr Woelwaters) wel aan gewend om een paar uur alleen te zijn en afscheid te nemen. Maar de vandaag, morgen en donderdag is de school alleen open voor de nieuwe kinderen (en die beginnen hier rond de 3jr) die een "gewenningsprogramma" krijgen aangeboden. Vrijdag komen de oudere kinderen ook en dan begint het pas echt leuk te worden. Maar het gewenningsprogramma duurt nog tot eind volgende week met korte dagen (uurtje, 2uurtjes) waarbij de ouders (lees: moeders) een gedeelte van de tijd aanwezig zijn in de klas. Langzaamaan worden de kids dan steeds meer alleen gelaten met de juf. En dan gaat het er ineens best ruig aan toe: van 8:30 tot 16:00 van maandag t/m vrijdag, en alle dagen overblijven op school, dan wel incl. pranzo (lunch). De school is er trots op een eigen keuken en kok te hebben die dagelijks (met hulp van een paar kinderen) een 3 gangen diner presenteert; wij hebben op het menu al vele lekkere zaken gezien en zijn er jaloers op
In ieder geval kan Giorgia er laten zien dat ze net als Giulia meer lust dan ze zelf weet. We zijn dus benieuwd. Overigens kunnen ouders ervoor kiezen om de kids niet dagelijks tot 16:00 te laten blijven. Om 13:00 (na pranzo) kunnen ze ook afgehaald worden. Wij denken dat we dat op woensdag en vrijdag zo gaan doen, dan komt Giulia ook eerder naar huis (met de bus). En Giorgia's school en Giulia's bushalte liggen kort bijeen. en 5 dagen van 8:30 tot 16:00 is ook wel erg veel... als je 4 daagjes van 3uurtjes bij de Woelwaters gewend bent
anyway, Giorgia heeft een leuke dag gehad, maar kijkt uit naar het moment dat ze echt met de andere kinderen (zonder ouders) kan gaan spelen.
05 September 2008
Helaas, we kregen zojuist telefoon van de verkoper. We kunnen morgen niet verhuizen. zijn EX ligt dwars. Ze houdt vast aan donderdag 11 sept. als we bij de notaris moeten zijn voor de overdracht, daarna mogen we er in en niet eerder dus.
Niemand snapt haar, en wij al helemaal niet, maar goed... we hebben geen keus. Dus gaan we komend weekeinde maar de toerist uithangen. Het weer is tot en met zondag niet al te best. Maandag keert de zomer terug en verwachten we weer stralend blauwe luchten met temperaturen tussen 25 en 30 gr.
Vandaag is de inschrijving bij de gemeente ook rondgekomen YES!!! ASL volgt maandag.
Maandag gaan we ook Giorgia inschrijven op de kleuterschool waar ze dan dinsdag meteen kan beginnen!
Saluti,
Dagmar
Niemand snapt haar, en wij al helemaal niet, maar goed... we hebben geen keus. Dus gaan we komend weekeinde maar de toerist uithangen. Het weer is tot en met zondag niet al te best. Maandag keert de zomer terug en verwachten we weer stralend blauwe luchten met temperaturen tussen 25 en 30 gr.
Vandaag is de inschrijving bij de gemeente ook rondgekomen YES!!! ASL volgt maandag.
Maandag gaan we ook Giorgia inschrijven op de kleuterschool waar ze dan dinsdag meteen kan beginnen!
Saluti,
Dagmar
04 September 2008
Italiaanse bureaucratie - Lezzione UNO (Week 1)
maandag 10:00, op de gemeente Morazzone.
Volgens de dame ter plekke moet ik meenemen om mij in te kunnen schrijven:
*paspoorten van ons 4 (die hebben we),
*huwelijksakte en geboorteaktes van de kids waaruit blijkt dat wij 2 getrouwd zijn en de kids ook van ons zijn (die documenten hebben we),
*werkgeversverklaring (probleem1),
*inkomensverklaring (probleem2),
*inschrijving bij de Italiaanse "GGD", de ASL (lijkt een formaliteit en dus geen probleem)
nog een weekje geduld...
zo, vandaag over een week is het zover: 's morgens naar de bank voor het ophalen van een paar cheques en dan naar de notaris. als we daar een paar kriebels later vertrekken zijn we eindelijk eigenaar van een mooi stukje grond in Morazzone met daarop een supermooi huis!
En de tijd kan nu niet snel genoeg gaan. We hebben hier in ons tijdelijk huisje wel gehad. Hoewel een perfecte tussenoplossing missen we onze eigen spullen. Je bent gewoon 4 wkn te gast en als dan ook nog het weer slechter wordt (momenteel dondert en bliksemt het hier zoal ik dat in NL nog nooit heb meegmemaakt) zit je hier echt de dagen te tellen... nou ja... ook niet overdrijven he.
Even de afgelopen 3 weken samenvatten
week 1 (14-24aug): vakantie, wennen, rondkijken, en maddy... HEIMWEE
week 2 (25-31aug): vakantie en nonno&nonna (opa&oma) op bezoek
week 3 (1-4sep): daar zitten we nu middenin en we krijgen eindelijk een ritme dat niet meer op vakantie lijkt. ook is het vanaf maandag slecht weer, het regent (vooral 's nachts) en nog belangrijker: Giulia is naar school gegaan! Iedere morgen om 7u opstaan, douchen, aankleden, met Giulia (en evt. Maddy en Giorgia) naar de bar voor een ontbijt (Capuccio-Brioche) en dan door naar de Europese School (ritje van 20min door de Valganna-vallei).
Uiteraard ben je als ouders benieuwd (bezorgd) hoe ze het er op een nieuwe school van afbrengt, en het maakt niet uit of die school nu in Kerkrade, Eindhoven, Turnhout of Varese staat. Het is nieuw voor haar en hoe snel zal ze zich thuis voelen, nemen de andere kids haar snel op, hoe reageert ze op nieuwe andere regeltjes? Het lijkt (nu na 4 dgn) perfect te lopen. Ze staat 's morgens te trappelen om naar school te mogen en ze zegt de lange dagen (di+do) het leukste te vinden. Op die dagen eten alle kinderen van alles klassen (4jr-18jr) in de mensa, en het is eten wat de pot schaft. Giulia is (zoals veel kinderen) een selectieve eter, dus je hoopt dat ze een beetje haar best zal doen, maar ook hier... super! vreemde ogen dwingen zeggen ze, en het feit dat andere kinderen het ook eten zal zeker helpen en dus heeft Giulia vandaag voor het eerst sinds tijden nog eens GROENTEN gegeten . Risotto al'Ortolano (rijst met tuingroenten) en daarna Pesce inpanata al Forno (gepaneerde vis uit de oven), al met al 2 nieuwe dingen die ze lekker zei te vinden. Ze heeft alle dagen engels gehad. Op de Europese School krijgen ze vanaf hun 6e (1e klas) een 2e taal. Dat moet 1 vd primaire Europese talen zijn (Engels, Duits of Frans) en wij hebben voor Giulia engels gekozen, omdat ze een jaar achterligt op de rest vd klas krijgt ze wat meer lessen dan haar klasgenoten.
Al met al zijn we supertrots op haar, ik heb deze week meer dan eens met tranen in mijn ogen (van trots) naar haar staan kijken of naar haar verhalen geluisterd, ze doet het gewoon even. 830km verhuizen en daar naar school gaan.
Nadat ik Giulia naar school had gebracht heb ik me gewaagd aan de Italiaanse bureaucratie. Maar daarover meer (voor de overzichtelijkheid) in mijn 2e blog van vandaag.
Plannen voor de komende dagen:
zaterdag en zondag: spullen worden vanuit de loods naar ons huis gebracht waar we dus dozen gaan slepen en meubels gaan opbouwen.
zondag: vrienden uit NL op doorreis naar de Toscane overnachten bij ons in de buurt
dinsdag: Giorgia gaat naar de ITALIAANSE kleuterschool. we zijn weer benieuwd (bezorgd)
donderdag: naar de bank, naar de notaris en dan NAAR HUIS!!!
a tra poco
Dagmar
En de tijd kan nu niet snel genoeg gaan. We hebben hier in ons tijdelijk huisje wel gehad. Hoewel een perfecte tussenoplossing missen we onze eigen spullen. Je bent gewoon 4 wkn te gast en als dan ook nog het weer slechter wordt (momenteel dondert en bliksemt het hier zoal ik dat in NL nog nooit heb meegmemaakt) zit je hier echt de dagen te tellen... nou ja... ook niet overdrijven he.
Even de afgelopen 3 weken samenvatten
week 1 (14-24aug): vakantie, wennen, rondkijken, en maddy... HEIMWEE
week 2 (25-31aug): vakantie en nonno&nonna (opa&oma) op bezoek
week 3 (1-4sep): daar zitten we nu middenin en we krijgen eindelijk een ritme dat niet meer op vakantie lijkt. ook is het vanaf maandag slecht weer, het regent (vooral 's nachts) en nog belangrijker: Giulia is naar school gegaan! Iedere morgen om 7u opstaan, douchen, aankleden, met Giulia (en evt. Maddy en Giorgia) naar de bar voor een ontbijt (Capuccio-Brioche) en dan door naar de Europese School (ritje van 20min door de Valganna-vallei).
Uiteraard ben je als ouders benieuwd (bezorgd) hoe ze het er op een nieuwe school van afbrengt, en het maakt niet uit of die school nu in Kerkrade, Eindhoven, Turnhout of Varese staat. Het is nieuw voor haar en hoe snel zal ze zich thuis voelen, nemen de andere kids haar snel op, hoe reageert ze op nieuwe andere regeltjes? Het lijkt (nu na 4 dgn) perfect te lopen. Ze staat 's morgens te trappelen om naar school te mogen en ze zegt de lange dagen (di+do) het leukste te vinden. Op die dagen eten alle kinderen van alles klassen (4jr-18jr) in de mensa, en het is eten wat de pot schaft. Giulia is (zoals veel kinderen) een selectieve eter, dus je hoopt dat ze een beetje haar best zal doen, maar ook hier... super! vreemde ogen dwingen zeggen ze, en het feit dat andere kinderen het ook eten zal zeker helpen en dus heeft Giulia vandaag voor het eerst sinds tijden nog eens GROENTEN gegeten
. Risotto al'Ortolano (rijst met tuingroenten) en daarna Pesce inpanata al Forno (gepaneerde vis uit de oven), al met al 2 nieuwe dingen die ze lekker zei te vinden. Ze heeft alle dagen engels gehad. Op de Europese School krijgen ze vanaf hun 6e (1e klas) een 2e taal. Dat moet 1 vd primaire Europese talen zijn (Engels, Duits of Frans) en wij hebben voor Giulia engels gekozen, omdat ze een jaar achterligt op de rest vd klas krijgt ze wat meer lessen dan haar klasgenoten. Al met al zijn we supertrots op haar, ik heb deze week meer dan eens met tranen in mijn ogen (van trots) naar haar staan kijken of naar haar verhalen geluisterd, ze doet het gewoon even. 830km verhuizen en daar naar school gaan.
Nadat ik Giulia naar school had gebracht heb ik me gewaagd aan de Italiaanse bureaucratie. Maar daarover meer (voor de overzichtelijkheid) in mijn 2e blog van vandaag.
Plannen voor de komende dagen:
zaterdag en zondag: spullen worden vanuit de loods naar ons huis gebracht waar we dus dozen gaan slepen en meubels gaan opbouwen.
zondag: vrienden uit NL op doorreis naar de Toscane overnachten bij ons in de buurt
dinsdag: Giorgia gaat naar de ITALIAANSE kleuterschool. we zijn weer benieuwd (bezorgd)
donderdag: naar de bank, naar de notaris en dan NAAR HUIS!!!
a tra poco
Dagmar
14 August 2008
de verhuizing naar Italië
De reis verliep perfect, binnen no-time waren we halverwege, alleen door wat drukte tussen Karlsruhe en Basel heeft ervoor gezorgd dat we het net niet in 8 uur gehaald hebben. Zonder te haasten en met regelmatige stops hebben we het in nog geen 9 uur gedaan, 14:15 waren we in Marchirolo waar we dus de komende 4 wkn zullen verblijven en van waaruit we de onze vestiging in Italie verder zullen voorbereiden: inschrijvingen bij gemeente, scholen, omzetten van de auto op Italiaans kenteken, nog wat meubilair kopen, verzekeringen regelen, inschrijven van Sales4Europe Italia bij de KvK, etc...
Het weer is momenteel redelijk slecht voor Italiaanse begrippen, goed voor Nederlandse begrippen. Ca. 25gr. maar er dreigt onweer, morgen zou het wel eens nat kunnen worden, maar voor de komende week is weer droog, zonnig en vooral warm (30gr.C) in het vooruitzicht gesteld.
tot blogs,
Dagmar e famiglia
06 August 2008
de emigratie - 14 aug 2008
Volgende week donderdag, 14 augustus, gaat het gebeuren. Dan stappen we allevier in de auto en reizen af naar Marchirolo, ca. 20km ten noorden van Varese waar we tijdelijk zullen gaan wonen. Tijdelijk: tot we op 11 september de sleutels van ons eigen huis in Morazzone krijgen!
updates volgen!
Dagmar
updates volgen!
Dagmar
04 August 2008
verhuistournee
zo, we zijn op de terugweg van de tweede verhuisrit. deze keer samen met raymond. het blijkt ook hier dat ervaring helpt. waar ik vorige week nog 3 dgn nodig had om heen en terug te rijden doen we het nu in 2 dgn.
gistermorgen om 7:00 vertrokken we uit kirchroa. om 20u15 stonden we (beurtelings) onder de douche in het Art Hotel in Varese, na een ritje (weer via de Brenner) van 1185km. even later zaten we te genieten op een terrasje van de avondzon, een campari en het schoonste van varese. wat zijn italiaanse vrouwen toch mooi. Daarna lekker wat gegeten en nog wat gedronken. om 2u lagen we al op 1 oor.
vanochtend in een uur de meubels gelost in de loods en om 13u ongeveer begonnen ad terugreis via Zwitserland met deze keer flink oponthoud: 6km file voor de Gotthard-tunnel, drukte rond Luzern, file voor Basel en momenteel regenbuien tussen Basel en Karlsruhe. we moeten nog ca. 390km. dus tegen middernacht zijn we weer thuis!
nog een paar dagen Nederland en dan stappen Maddalena, Giulia, Giorgia en ik in de auto en rijden we samen naar Italia!!! eerst een paar weken in een appartement aan het zwembad en dan vanaf 11 september in Morazzone.
saluti dalla Autobahn A5 (Basel-Karlsruhe)
dagmar&raymond
gistermorgen om 7:00 vertrokken we uit kirchroa. om 20u15 stonden we (beurtelings) onder de douche in het Art Hotel in Varese, na een ritje (weer via de Brenner) van 1185km. even later zaten we te genieten op een terrasje van de avondzon, een campari en het schoonste van varese. wat zijn italiaanse vrouwen toch mooi. Daarna lekker wat gegeten en nog wat gedronken. om 2u lagen we al op 1 oor.
vanochtend in een uur de meubels gelost in de loods en om 13u ongeveer begonnen ad terugreis via Zwitserland met deze keer flink oponthoud: 6km file voor de Gotthard-tunnel, drukte rond Luzern, file voor Basel en momenteel regenbuien tussen Basel en Karlsruhe. we moeten nog ca. 390km. dus tegen middernacht zijn we weer thuis!
nog een paar dagen Nederland en dan stappen Maddalena, Giulia, Giorgia en ik in de auto en rijden we samen naar Italia!!! eerst een paar weken in een appartement aan het zwembad en dan vanaf 11 september in Morazzone.
saluti dalla Autobahn A5 (Basel-Karlsruhe)
dagmar&raymond
02 August 2008
het is afgelopen
zo... vandaag was dan de laatste dag dat we in de Barbarastraat 13 waren. 1 dag langer dan de bedoeling was, maar we hebben ook wel erg veel rotzooi verzameld in de afgelopen jaren en daarvan moet toch aardig wat mee naar italië.
Gisteren de sleutels aan JP & San overgedragen en dus moesten we vandaag toegang vragen tot wat 9½ jaar ons thuis was.
Met de onmisbare hulp van Bart, Alex en Gyl hebben we de volgende vracht geladen. morgenvroeg op tijd op en samen met Raymond rij ik dan richting Brenner. We hopen het Gardameer te halen zodat we maandagmorgen nog meer even een kort stukje richting Varese hoeven. Daar lossen we alles voor tijdelijke opslag in de loods.
Maandagavond zullen we dan even op krachten moeten komen om de terugreis via Zwitserland op dinsdag aan te kunnnen. Wijn en een goede maaltijd zullen daar voor moeten zorgen!
tot woensdag!
Dagmar
Gisteren de sleutels aan JP & San overgedragen en dus moesten we vandaag toegang vragen tot wat 9½ jaar ons thuis was.
Met de onmisbare hulp van Bart, Alex en Gyl hebben we de volgende vracht geladen. morgenvroeg op tijd op en samen met Raymond rij ik dan richting Brenner. We hopen het Gardameer te halen zodat we maandagmorgen nog meer even een kort stukje richting Varese hoeven. Daar lossen we alles voor tijdelijke opslag in de loods.
Maandagavond zullen we dan even op krachten moeten komen om de terugreis via Zwitserland op dinsdag aan te kunnnen. Wijn en een goede maaltijd zullen daar voor moeten zorgen!
tot woensdag!
Dagmar
28 July 2008
supergoeie dag!
effe een blog vanuit de Iveco Daily. waarover zo meer. eerst het mooiste nieuws van de dag/week/maand: mijn moeder heeft goed nieuws uit Aachen gekkregen vandaag. op de ct-scan van vorige week is te zien dat de uitzaaiingen verminderd zijn en dat de chemo dus goed aanslaat! YES!!!
nu het overige:
ik ben onderweg met eric en de helft van ons verhuisgoed. we rijden nu ergens tussen Ulm (D) en de Brennerpas. we moeten via Oostenrijk omdat de Zwitsers (als niet Europeanen) veel te lastig zijn. we rijden vandaa tot in Bardolino aan het Gardameer waar ik zojuist een B&B geboekt heb. Vanavond gaan we even bij Frank&Jocelyn aan die in Bardolino op vakantie zijn.
morgen gaat de reis dan verder naar Varese en woensdag weer thuis. volgende week zo'n zelfde rit nog een keer en dan zou alles in Varese moeten zijn.
Grüzi aus Tirol
dagmar&eric
ps: ik schreef deze blog van mij telefoon dus excuses voor de spelfouten.
pps: oh ja, de babykamer is verkocht vandaag en al opgehaald
nu het overige:
ik ben onderweg met eric en de helft van ons verhuisgoed. we rijden nu ergens tussen Ulm (D) en de Brennerpas. we moeten via Oostenrijk omdat de Zwitsers (als niet Europeanen) veel te lastig zijn. we rijden vandaa tot in Bardolino aan het Gardameer waar ik zojuist een B&B geboekt heb. Vanavond gaan we even bij Frank&Jocelyn aan die in Bardolino op vakantie zijn.
morgen gaat de reis dan verder naar Varese en woensdag weer thuis. volgende week zo'n zelfde rit nog een keer en dan zou alles in Varese moeten zijn.
Grüzi aus Tirol
dagmar&eric
ps: ik schreef deze blog van mij telefoon dus excuses voor de spelfouten.
pps: oh ja, de babykamer is verkocht vandaag en al opgehaald
26 July 2008
update-flash
1. Mijn moeder
Mijn moeder heeft afgelopen maandag al de CT-scan gehad. Op de uitslagen is het evenwel nog even wachten. Omdat de doktoren goed hoop hebben dat de vorige chemo gewerkt heeft en omdat ze de eerste kuur van 6 behandelingen goed doorstaan heeft zijn ze afgelopen woensdag alvast gestart met een 2e reeks chemo's (er staan er weer 6 gepland).
2. de verhuizing
We hebben het vooropige contract getekend, een aanbetalgin (in Italië gebruikelijk) is ook gedaan en op 11 sept. a.s. passeert de akte definitief. Helaas krijgen we dan ook pas de sleutel. We hoopten de huidige eigenaren te kunnen bewegen het huis eerder te verlaten, maar helaas...
In de tussentijd logeren we vanaf vandaag t/m ca. 10 aug. bij mijn zus. Waarna we een tijdelijk onderkomen in Italie opzoeken. Via een vriend uit de Round Table 64 Varese kunnen we een huisje van een vriend van hem tijdelijk gebruiken. Hier ligt een zwembad voor de deur dus zo slecht is dat nog niet. Voor we dus in kunnen trekken in Morazzone dus eerst nog even een paar weekjes vakantie. Ik zal dan alvast een begin maken met het regelen van wat zaken en het zoeken van aanvullende opdrachten/projecten/werk.
Saluti da Kirchroa-Centrum,
Dagmar
Mijn moeder heeft afgelopen maandag al de CT-scan gehad. Op de uitslagen is het evenwel nog even wachten. Omdat de doktoren goed hoop hebben dat de vorige chemo gewerkt heeft en omdat ze de eerste kuur van 6 behandelingen goed doorstaan heeft zijn ze afgelopen woensdag alvast gestart met een 2e reeks chemo's (er staan er weer 6 gepland).
2. de verhuizing
We hebben het vooropige contract getekend, een aanbetalgin (in Italië gebruikelijk) is ook gedaan en op 11 sept. a.s. passeert de akte definitief. Helaas krijgen we dan ook pas de sleutel. We hoopten de huidige eigenaren te kunnen bewegen het huis eerder te verlaten, maar helaas...
In de tussentijd logeren we vanaf vandaag t/m ca. 10 aug. bij mijn zus. Waarna we een tijdelijk onderkomen in Italie opzoeken. Via een vriend uit de Round Table 64 Varese kunnen we een huisje van een vriend van hem tijdelijk gebruiken. Hier ligt een zwembad voor de deur dus zo slecht is dat nog niet. Voor we dus in kunnen trekken in Morazzone dus eerst nog even een paar weekjes vakantie. Ik zal dan alvast een begin maken met het regelen van wat zaken en het zoeken van aanvullende opdrachten/projecten/werk.
Saluti da Kirchroa-Centrum,
Dagmar
16 July 2008
eenmaal, andermaal, GEKOCHT!!!
YES!!! SIIIII!!!
we hebben een huis in Italië! In Morazzone, een dorpje net buiten Varese om precies te zijn.
We hebben vanochtend gehoord dat de verkopers ons bod aanvaardt hebben. We weten nog niet precies wanneer we er in kunnen. we hopen dat het lukt om vóór 15 aug in te trekken!
Via deze blog zullen we jullie op de hoogte houden!
Saluti,
Dagmar
we hebben een huis in Italië! In Morazzone, een dorpje net buiten Varese om precies te zijn.
We hebben vanochtend gehoord dat de verkopers ons bod aanvaardt hebben. We weten nog niet precies wanneer we er in kunnen. we hopen dat het lukt om vóór 15 aug in te trekken!
Via deze blog zullen we jullie op de hoogte houden!
Saluti,
Dagmar
12 July 2008
update: mijn moeder, de verhuizing, etc
Ciao tutti,
Dat ik al een paar weken geen blog meer geschreven heb wil niet zeggen dat er hier niks meer gebeurd is. Even een update:
1. moeders
Afgelopen woensdag heeft mijn moeder de 6e en voorlopig laatste chemo-behandeling gehad. De hele kuur heeft ze SUPER doorstaan, nooit misselijk geweest, nauwelijks haaruitval en ze heeft zich gewoon goed gevoeld. Of het resultaat heet gehad weten we over een paar weken pas. Er zijn wel wat indicaties dat de behandeling gewerkt heeft: bloedwaardes, een echo, haar goede conditie en de goede reactie op de chemo... maar dat biedt geen garantie dat de uitzaaiingen ook echt voldoende bestreden zijn. Begin augustus wordt er een CT-scan gemaakt waarop dan hopelijk te zien is dat de lever in dusdanige conditie is dat er herstel mogelijk is (evt. middels operaties of zo)... We zitten dus nog even in spanning, afwachten op DAT resultaat! En daarna natuurlijk nog de vervolgstappen (er moet o.a. nog een tumor in de dikke darm verwijderd worden).
2. verhuizing
Maddy (met af en toe wat hulp van hele goede vriendinnen) heeft ervoor gezorgd dat veel oude troep/spullen opgeruimd en weggegooit geworden is. Op het milieupark van RD4 (de regionale reinigingsdienst) in Kerkrade is ze geen onbekende meer. Ondertussen staan er al aardig wat dozen gevuld met spullen die verhuist moeten worden in huis gestapeld klaar. Door de week worden er kasten uitgeruimd en dozen gevuld en uiteindelijk ook kasten/bedden/etc afbreken. In het weekeinde van 26 juli zullen we dan definitief uitruimen en vertrekken uit de Barbarastraat. Zodat we op 1 augustus ons huis netjes kunnen overdragen aan de nieuwe bewoners die de maand augustus gebruiken voor het verbouwen/verven/behangen etc en hier dan tegen het einde van augustus zullen intrekken.
En wij? Tja we hebben nog niet gekocht in Italië, maar we zijn wel in onderhandeling en de verwachting is dat we in de loop van de komende week tot een overeenkomst komen. Het huis is al zo goed als vrij dus zouden we mss snel kunnen verhuizen. Zodra eea zeker is zal ik het hier zeker melden en zal ik ook een fototje van ons Italiaanse stulpje plaatsen.
we houden jullie op de hoogte!
Saluti dalla Via Barbara, 13
Dagmar
Dat ik al een paar weken geen blog meer geschreven heb wil niet zeggen dat er hier niks meer gebeurd is. Even een update:
1. moeders
Afgelopen woensdag heeft mijn moeder de 6e en voorlopig laatste chemo-behandeling gehad. De hele kuur heeft ze SUPER doorstaan, nooit misselijk geweest, nauwelijks haaruitval en ze heeft zich gewoon goed gevoeld. Of het resultaat heet gehad weten we over een paar weken pas. Er zijn wel wat indicaties dat de behandeling gewerkt heeft: bloedwaardes, een echo, haar goede conditie en de goede reactie op de chemo... maar dat biedt geen garantie dat de uitzaaiingen ook echt voldoende bestreden zijn. Begin augustus wordt er een CT-scan gemaakt waarop dan hopelijk te zien is dat de lever in dusdanige conditie is dat er herstel mogelijk is (evt. middels operaties of zo)... We zitten dus nog even in spanning, afwachten op DAT resultaat! En daarna natuurlijk nog de vervolgstappen (er moet o.a. nog een tumor in de dikke darm verwijderd worden).
2. verhuizing
Maddy (met af en toe wat hulp van hele goede vriendinnen) heeft ervoor gezorgd dat veel oude troep/spullen opgeruimd en weggegooit geworden is. Op het milieupark van RD4 (de regionale reinigingsdienst) in Kerkrade is ze geen onbekende meer. Ondertussen staan er al aardig wat dozen gevuld met spullen die verhuist moeten worden in huis gestapeld klaar. Door de week worden er kasten uitgeruimd en dozen gevuld en uiteindelijk ook kasten/bedden/etc afbreken. In het weekeinde van 26 juli zullen we dan definitief uitruimen en vertrekken uit de Barbarastraat. Zodat we op 1 augustus ons huis netjes kunnen overdragen aan de nieuwe bewoners die de maand augustus gebruiken voor het verbouwen/verven/behangen etc en hier dan tegen het einde van augustus zullen intrekken.
En wij? Tja we hebben nog niet gekocht in Italië, maar we zijn wel in onderhandeling en de verwachting is dat we in de loop van de komende week tot een overeenkomst komen. Het huis is al zo goed als vrij dus zouden we mss snel kunnen verhuizen. Zodra eea zeker is zal ik het hier zeker melden en zal ik ook een fototje van ons Italiaanse stulpje plaatsen.
we houden jullie op de hoogte!
Saluti dalla Via Barbara, 13
Dagmar
19 June 2008
officieel: huis verkocht
zo het is officieel: we hebben ons huis verkocht. zo'n 3weekjes geleden is het voorlopig koopcontract getekend en eergisteren werd bekend dat de kopers alles netjes rond hebben. 1 augustus zijn we weg uit de Via Barbara, Kerkrade
binnen 6mnd verkopen in kerkrade is niet bepaald slecht, al hebben we daarvoor mss iets meer moeten zakken met de prijs dan we van plan waren.
EN NU?
we hebben een taxateur opdracht gegeven 2 huizen in Varese te gaan waarderen. Op basis hiervan zullen we dan gaan bieden. Of we vóór 1 aug kunnen intrekken hangt wel af van de verkopers, maar dat is dan ook een belangrijk onderdeel in onze onderhandelingen. we staan sterk: we willen snel kopen en afnemen, geen ontbindende voorwaarden, etc... ach we zullen zien.
via deze blog zullen we hopelijk snel iets kunnen laten zien van ons nieuwe stekje... het beloofd iets moois te worden... (ik hou het nog even spannend)
saluti,
dagmar
binnen 6mnd verkopen in kerkrade is niet bepaald slecht, al hebben we daarvoor mss iets meer moeten zakken met de prijs dan we van plan waren.
EN NU?
we hebben een taxateur opdracht gegeven 2 huizen in Varese te gaan waarderen. Op basis hiervan zullen we dan gaan bieden. Of we vóór 1 aug kunnen intrekken hangt wel af van de verkopers, maar dat is dan ook een belangrijk onderdeel in onze onderhandelingen. we staan sterk: we willen snel kopen en afnemen, geen ontbindende voorwaarden, etc... ach we zullen zien.
via deze blog zullen we hopelijk snel iets kunnen laten zien van ons nieuwe stekje... het beloofd iets moois te worden... (ik hou het nog even spannend)
saluti,
dagmar
11 June 2008
chemo 4 - beetje nieuws
Vandaag zaten we hier toch allemaal in spanning in afwachting van de resultaten van de echo van mijn moeder in Aachen voorafgaand aan haar 4e chemo. Het was dan ook een teleurstelling dat we weinig concreets te horen kregen. Degene die de echo maakte gaf wel aan dat de "zichtbare vlekjes" wat kleiner geworden waren en hoewel dat geen vekeerd teken is moesten we er ook niet te veel hoop uit putten. Na chemo 6 zal pas echt iets duidelijk worden, dan wordt er weer een CT-scan gemaakt en daarop zou dan HOPELIJK te zien zal zijn dat de uitzaaiingen onder invloed van de chemokuur op hun retour zijn.
blijft afwachten dus...
Verder blijft het gewoon goed gaan met moeders, ze heeft nauwelijks last van enige bijwerkingen. En dat icm goede bloedwaardes, de echo van vandaag is op zich positief, maar ZEKER GEEN GARANTIE!
groetjes
dagmar
blijft afwachten dus...
Verder blijft het gewoon goed gaan met moeders, ze heeft nauwelijks last van enige bijwerkingen. En dat icm goede bloedwaardes, de echo van vandaag is op zich positief, maar ZEKER GEEN GARANTIE!
groetjes
dagmar
10 June 2008
Nederland - Italie 3-0
toch Nederlander?
JA! ik kon -mede door het supermooie spel- mijn Nederlanderschap niet onder stoelen of banken steken vanavond. (Maddy kan dat beamen voor wie denkt dat ik obv het resultaat weer terug overloop )
We waren uitgenodigd door vrienden uit de Round Table 64 Varese. Samen met de huidige voorzitter Paolo waren we te gast bij Andrea (mede-oprichter van RT64) en zijn vrouw. Nadat we eerst van een heerlijke Lombardijnse maaltijd hebben genoten zijn we voor tv gaan zitten. Al snel bleek dat zij niet de avond gingen hebben die ze toch wel verwacht hadden (en ik ook ben ik heel eerlijk). Italie was zwak, heel zwak. Had niet gedacht dat Cannavaro zo gemist zou worden, maar ik had helemaal niet verwacht dat Nederland zo zou heersen, wat een controle, met name die eerste helft. De 2e helft lieten ze de Italianen begrijpelijkerwijze wat meer komen, en loeren op de counter... wat een superactie die 3-0... Net toen ze om mij heen opveerden omdat Italië 2x voor van der Sar kwam.
Anyway, leuke avond gehad met leuke en vooral sportieve mensen die ons feliciteerden met deze verdiende overwinning. Al willen we wel allemaal wel weten hoe het nu zat met die 1e goal, heft die Panucci het overduidelijke buitenspel nu echt op???
Saluti da Varese,
Dagmar & Maddalena
JA! ik kon -mede door het supermooie spel- mijn Nederlanderschap niet onder stoelen of banken steken vanavond. (Maddy kan dat beamen voor wie denkt dat ik obv het resultaat weer terug overloop
) We waren uitgenodigd door vrienden uit de Round Table 64 Varese. Samen met de huidige voorzitter Paolo waren we te gast bij Andrea (mede-oprichter van RT64) en zijn vrouw. Nadat we eerst van een heerlijke Lombardijnse maaltijd hebben genoten zijn we voor tv gaan zitten. Al snel bleek dat zij niet de avond gingen hebben die ze toch wel verwacht hadden (en ik ook ben ik heel eerlijk). Italie was zwak, heel zwak. Had niet gedacht dat Cannavaro zo gemist zou worden, maar ik had helemaal niet verwacht dat Nederland zo zou heersen, wat een controle, met name die eerste helft. De 2e helft lieten ze de Italianen begrijpelijkerwijze wat meer komen, en loeren op de counter... wat een superactie die 3-0... Net toen ze om mij heen opveerden omdat Italië 2x voor van der Sar kwam.
Anyway, leuke avond gehad met leuke en vooral sportieve mensen die ons feliciteerden met deze verdiende overwinning. Al willen we wel allemaal wel weten hoe het nu zat met die 1e goal, heft die Panucci het overduidelijke buitenspel nu echt op???
Saluti da Varese,
Dagmar & Maddalena
08 June 2008
Nederland - Italië
Morgen is het dan zo ver! Morgen zal ik het weten! Nota bene terwijl ik met Maddy in Italië ben, op zoek naar ons droomhuis in/rond Varese spelen Nederland en Italië tegen elkaar. Voel ik me zo Italiaans dat het me een rotzorg zal zijn dat het Nederlands elftal verliest, baal ik als een stekker vanwege dat verlies, of.... (het hypothetische scenario dat de Olandesi winnen heb ik maar niet in overweging genomen).
Ik moet zeggen dat ik niet echt een meeloper ben, ik heb een schurfthekel aan dat opgekloptje oranje-gedoe. Zeker, ook ik heb me in het verleden schuldig gemaakt aan vreemde uitdossingen en een wedstrijd NL-D heeft me zelfs eens een gat in het hoofd opgelopen, niet van één of andere Duitser.... NEEE van d'r Joep op d'r Maat. Ik moest hem zonodig een Nederlandse Vaan omhangen na een op de Duitsers gewonnen wedstrijd. Ik nam een aanloop, sprong tegen zijn sokkel op en BAAAAAF.... ik knalde met mijn hoofd tegen Joep's mijnlamp....
. Maar goed, ik blijf dat overdreven Oranjegedoe maar vreselijk vinden. Twee jaar lang is van Basten de slechtste bondscoach die we gehad hebben en nu ineens zijn we al DE grootste kanshebber met zijn allen, terwijl we een vd slechtste verdedigingen ter wereld hebben... nu ja... we hebben toch de beste spitsen... ja en DAT heeft Italië wereldkampioen gemaakt... haha
Dinsdagmorgen zal ik proberen om te laten weten wat ik gevoeld heb maandagavond. Was het toch intens juichen bij de goal van van Nistelrooy of toch meer opluchting toen Luca Toni de verlossende penalty erin knalde in de 89e minuut... ik weet het NOG niet...
zo, nu even mijn koffertje pakken voor morgen en overmorgen en dan nog 4 uurtjes slaap proberen te nemen!
tot snel!
dagmar
Ik moet zeggen dat ik niet echt een meeloper ben, ik heb een schurfthekel aan dat opgekloptje oranje-gedoe. Zeker, ook ik heb me in het verleden schuldig gemaakt aan vreemde uitdossingen en een wedstrijd NL-D heeft me zelfs eens een gat in het hoofd opgelopen, niet van één of andere Duitser.... NEEE van d'r Joep op d'r Maat. Ik moest hem zonodig een Nederlandse Vaan omhangen na een op de Duitsers gewonnen wedstrijd. Ik nam een aanloop, sprong tegen zijn sokkel op en BAAAAAF.... ik knalde met mijn hoofd tegen Joep's mijnlamp....
. Maar goed, ik blijf dat overdreven Oranjegedoe maar vreselijk vinden. Twee jaar lang is van Basten de slechtste bondscoach die we gehad hebben en nu ineens zijn we al DE grootste kanshebber met zijn allen, terwijl we een vd slechtste verdedigingen ter wereld hebben... nu ja... we hebben toch de beste spitsen... ja en DAT heeft Italië wereldkampioen gemaakt... haha Dinsdagmorgen zal ik proberen om te laten weten wat ik gevoeld heb maandagavond. Was het toch intens juichen bij de goal van van Nistelrooy of toch meer opluchting toen Luca Toni de verlossende penalty erin knalde in de 89e minuut... ik weet het NOG niet...
zo, nu even mijn koffertje pakken voor morgen en overmorgen en dan nog 4 uurtjes slaap proberen te nemen!
tot snel!
dagmar
01 June 2008
de grote DONORSHOW
de grote DONORSHOW... het programma waarover nog meer ophef is gemaakt dan over de Gouden Kooi bij Tien/Talpa is net een half uurtje onderweg. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de hele week als ik er iets over hoorde dacht van.. BAH, wat onsmakelijk! moet dat nu?!
Aan de andere kant, een vriendin van mij wachtte jaren geleden eenzelfde lot als Bart de Graaf. Gelukkig kreeg ze op tijd nog een kans. Na twee mislukte transplantaties stond ze op het punt om plaats te maken voor anderen op de lijst. Maar net voor ze zich van de lijst wilde laten halen was daar een derde nier, en daar is ze nu al minstens 12jaar (meen ik) gelukkig mee. Geen dialyses meer, nooit meer futloos, kapot, en lamlendig. Ze kan weer sporten (en dat doet ze veel) en ze is er ook nog knapper op geworden ook; de PRETnison uit de pre-nier-tijd was niet echt een PRETje. Ik zie haar vrijwel elke maandagavond op de sportschool en meestal kletsen we dan nog wat in de sauna. Ik ben deze week niet kunnen gaan (en het was toch pinkstern) maar ik had graag haar mening gehoord over deze show.
Nu is de show al een tijdje onderweg, en al bij de eerste beelden van de donor, Lisa, schoten mij de tranen in de ogen. Enerzijds is er de identifcatie met een jong iemand (37jaar is ze pas) die de dood in de ogen moet kijken. Lisa heeft nog maar ca. 6mnd te leven ivm een ongeneeslijke hersentumor. Anderzijds de moed van deze vrouw.
Is het wel moed? Zou ik hetzelfde doen? Dat vraag ik me af. Lekker makkelijk om nu volmondig JA te roepen. Dus dat laat ik nu ook achterweg. Ik HOOP wel dat ik de moed zou hebben. En alleen al daarom kijk ik nu anders tegen de show aan, in mij heeft het in ieder geval weer het besef duidelijk gemaakt dat er wat MOET gebeuren. De kritiek die het programma heeft gekregen is deels terecht natuurlijk... Lisa zit (zoals ze zelf al zegt) een beetje voor God te spelen, maar ja. Als DIT ervoor zorgt dat er komend jaar meer donoren bijkomen... dan is het me dat wel waard! En dat zal ook de overweging zijn geweest van de programmamakers. Want ze brengen het wel erg gepast. Het is geen quizshow, geen spanning creeërende momenten alla Weekend Millionairs, om maar te zwijgen van een of ander reclameblok. Nee, ze brengen het dusdanig dat mijn BAH-gevoel volledig verdwenen is.
JA! ik ben overtuigd. Het is erg dat er een programma als dit moest komen om de discussie weer nieuw leven (erg toepasselijk in deze) in te blazen. Mar ik ben blij dat het er is gekomen en dat het gepaard is gegaan met alle ophef.
En hoewel ik zeker weet dat ik al bij het donorregister geregistreerd sta als donor, weet ik niet zeker hoe ik er sta. Misschien heb ik destijds wel besloten om die keuze aan mijn nabestaanden over te laten. Ik zadel de evt. artsen en mijn eventuele nabestaanden niet op met die keuze. Ik vul nogmaals het papiertje in en bepaal ZELF dat ze alles mogen hebben wat ze ook nog maar denken te kunnen gebruiken om iemand anders gelukkig te maken.
Doe net als ik en ga naar www.bnn.nl of direct naar www.donorregister.nl en vul dat formulier in!
Bedankt!
Dagmar
NAWOORD: Tja... had ik dat nu toch goed aangevoeld? Gaandeweg de show dacht ik toch echt dat Lisa (alias Leonie)haar nier ging afstaan! Is het nu een koude douche dat het toch maar SHOW is??? ja, een beetje wel. Maar ik denk wel dat BNN weer op BNN-achtige wijze de aandacht heeft weten te vestigen op een zeer belangrijk onderwerp. COMPLIMENTEN! Toen Bart met BNN begon dacht iedereen (ik voorop) dat ze binnen een paar jaar weer van de buis zouden verdwijnen. Nu is het samen met de EO en de VPRO de enige echte publieke omroep die er toe doen!
SUPER!!!
en wat een ontknoping
PS: ik had natuurlijk snel deze hele blog kunnen wissen en net kunnen doen alsof het me niks had gedaan... die grote vent heeft zitten huilen voor een beetje acteerwerk... tsjonge... Maar nee, het is me toch te aangrijpend geweest en het onderwerp is toch tte belangrijk om naast me neer te leggen, dus blijft het lekker staan. en lach me maar uit.... Zolang je maar je donorkaart invult maakt dat mij voor één keer niks uit.
Aan de andere kant, een vriendin van mij wachtte jaren geleden eenzelfde lot als Bart de Graaf. Gelukkig kreeg ze op tijd nog een kans. Na twee mislukte transplantaties stond ze op het punt om plaats te maken voor anderen op de lijst. Maar net voor ze zich van de lijst wilde laten halen was daar een derde nier, en daar is ze nu al minstens 12jaar (meen ik) gelukkig mee. Geen dialyses meer, nooit meer futloos, kapot, en lamlendig. Ze kan weer sporten (en dat doet ze veel) en ze is er ook nog knapper op geworden ook; de PRETnison uit de pre-nier-tijd was niet echt een PRETje. Ik zie haar vrijwel elke maandagavond op de sportschool en meestal kletsen we dan nog wat in de sauna. Ik ben deze week niet kunnen gaan (en het was toch pinkstern) maar ik had graag haar mening gehoord over deze show.
Nu is de show al een tijdje onderweg, en al bij de eerste beelden van de donor, Lisa, schoten mij de tranen in de ogen. Enerzijds is er de identifcatie met een jong iemand (37jaar is ze pas) die de dood in de ogen moet kijken. Lisa heeft nog maar ca. 6mnd te leven ivm een ongeneeslijke hersentumor. Anderzijds de moed van deze vrouw.
Is het wel moed? Zou ik hetzelfde doen? Dat vraag ik me af. Lekker makkelijk om nu volmondig JA te roepen. Dus dat laat ik nu ook achterweg. Ik HOOP wel dat ik de moed zou hebben. En alleen al daarom kijk ik nu anders tegen de show aan, in mij heeft het in ieder geval weer het besef duidelijk gemaakt dat er wat MOET gebeuren. De kritiek die het programma heeft gekregen is deels terecht natuurlijk... Lisa zit (zoals ze zelf al zegt) een beetje voor God te spelen, maar ja. Als DIT ervoor zorgt dat er komend jaar meer donoren bijkomen... dan is het me dat wel waard! En dat zal ook de overweging zijn geweest van de programmamakers. Want ze brengen het wel erg gepast. Het is geen quizshow, geen spanning creeërende momenten alla Weekend Millionairs, om maar te zwijgen van een of ander reclameblok. Nee, ze brengen het dusdanig dat mijn BAH-gevoel volledig verdwenen is.
JA! ik ben overtuigd. Het is erg dat er een programma als dit moest komen om de discussie weer nieuw leven (erg toepasselijk in deze) in te blazen. Mar ik ben blij dat het er is gekomen en dat het gepaard is gegaan met alle ophef.
En hoewel ik zeker weet dat ik al bij het donorregister geregistreerd sta als donor, weet ik niet zeker hoe ik er sta. Misschien heb ik destijds wel besloten om die keuze aan mijn nabestaanden over te laten. Ik zadel de evt. artsen en mijn eventuele nabestaanden niet op met die keuze. Ik vul nogmaals het papiertje in en bepaal ZELF dat ze alles mogen hebben wat ze ook nog maar denken te kunnen gebruiken om iemand anders gelukkig te maken.
Doe net als ik en ga naar www.bnn.nl of direct naar www.donorregister.nl en vul dat formulier in!
Bedankt!
Dagmar
NAWOORD: Tja... had ik dat nu toch goed aangevoeld? Gaandeweg de show dacht ik toch echt dat Lisa (alias Leonie)haar nier ging afstaan! Is het nu een koude douche dat het toch maar SHOW is??? ja, een beetje wel. Maar ik denk wel dat BNN weer op BNN-achtige wijze de aandacht heeft weten te vestigen op een zeer belangrijk onderwerp. COMPLIMENTEN! Toen Bart met BNN begon dacht iedereen (ik voorop) dat ze binnen een paar jaar weer van de buis zouden verdwijnen. Nu is het samen met de EO en de VPRO de enige echte publieke omroep die er toe doen!
SUPER!!!
en wat een ontknoping
PS: ik had natuurlijk snel deze hele blog kunnen wissen en net kunnen doen alsof het me niks had gedaan... die grote vent heeft zitten huilen voor een beetje acteerwerk... tsjonge... Maar nee, het is me toch te aangrijpend geweest en het onderwerp is toch tte belangrijk om naast me neer te leggen, dus blijft het lekker staan. en lach me maar uit.... Zolang je maar je donorkaart invult maakt dat mij voor één keer niks uit.
28 May 2008
eindelijk eens goed nieuws
Het enige echte voordeel van al die rotdagen van de afgelopen weken is dat een klein positief berichtje je een supergoed gevoel kan bezorgen.
Zo kreeg ik vanmorgen te horen van mijn vader dat de arts van mijn moeder best hoopvol gestemt raakt van de bloeduitslagen en haar gesteldheid (afgelopen weekeinde heeft ze nog 2dgn gegolfd in Knokke). Echt zeker weten doen we het pas over een paar weken als de chemo zijn werk gedaan zou moeten hebben en dit ook op de echo's zichtbaar zou moeten zijn. Maar al met al, zij stak niet onder stoelen of banken dat hetgeen ze nu kon overzien haar positief stemde. Pffffffff wat een opluchting!
Ik vergeet bijna dat ik ook blij moet zijn met het feit dat ons huis vandaag (zo goed als) verkocht is. We zijn het eens geworden over de prijs. Nog even eea gaan ondertekenen en nog even afwachten dat de hypotheek van de kopers rondkomt maar dat zouden formaliteiten moeten zijn....
hahaaa... CARPE DIEM, deze dag pakken ze me in ieder geval NIET meer af.
Misschien is dat gezegde toch waar "Ochtendstond heeft goud in de mond". Ik stond om 5:30 al naast mijn bed, en was om 7:45 al op kantoor hier in Weert. Zonder reden overigens, ik werd gewoon vroeg wakker en kon niet meer slapen. tja...
tot blogz
dagmar
Zo kreeg ik vanmorgen te horen van mijn vader dat de arts van mijn moeder best hoopvol gestemt raakt van de bloeduitslagen en haar gesteldheid (afgelopen weekeinde heeft ze nog 2dgn gegolfd in Knokke). Echt zeker weten doen we het pas over een paar weken als de chemo zijn werk gedaan zou moeten hebben en dit ook op de echo's zichtbaar zou moeten zijn. Maar al met al, zij stak niet onder stoelen of banken dat hetgeen ze nu kon overzien haar positief stemde. Pffffffff wat een opluchting!
Ik vergeet bijna dat ik ook blij moet zijn met het feit dat ons huis vandaag (zo goed als) verkocht is. We zijn het eens geworden over de prijs. Nog even eea gaan ondertekenen en nog even afwachten dat de hypotheek van de kopers rondkomt maar dat zouden formaliteiten moeten zijn....
hahaaa... CARPE DIEM, deze dag pakken ze me in ieder geval NIET meer af.
Misschien is dat gezegde toch waar "Ochtendstond heeft goud in de mond". Ik stond om 5:30 al naast mijn bed, en was om 7:45 al op kantoor hier in Weert. Zonder reden overigens, ik werd gewoon vroeg wakker en kon niet meer slapen. tja...
tot blogz
dagmar
21 May 2008
update: 1 week na de 2e chemo
Zo, na aanvankelijk snel van de klap te zijn bekomen (nu alweer een maand geleden) heb ik het afgelopen weekeinde een paar moeilijke dagen gehad. de verjaardagen hier, een kerkbezoek (ivm een communie)en een hele hele lieve email van mijn moeder zetten me constant aan het denken. en van denken word ik niet gelukkiger... in tegendeel.
met mijn moeder zelf gaat het eigenlijk super! niks te klagen. het lijkt bijna wel alsof er niks aan de hand is. de chemo heeft in ieder geval nog geen bijwerkingen. en de pijnen die ze voorheen had (rugpijn en maagpijn) zijn verdwenen. als het zo maar blijft... en het tot resultaat leidt natuurlijk...
afwachten... hopelijk snel eens bericht dat de echo's verbetering laten zien. volgende echo is echter pas over 3wkn.
overigens: in die email van mijn moeder, een snelle krabbel ter ere van mijn verjaardag, schreef ze dat ze hoopte dat ik dit jaar mijn lang gekoesterde droom waar kan gaan maken... da's dus de emigratie naar Italië voor wie dat nog niet wist... pffff elke keer weer schiet ik vol als ik die mail lees...
tot krabbels/blogs/ziens/chats,
dagmar
met mijn moeder zelf gaat het eigenlijk super! niks te klagen. het lijkt bijna wel alsof er niks aan de hand is. de chemo heeft in ieder geval nog geen bijwerkingen. en de pijnen die ze voorheen had (rugpijn en maagpijn) zijn verdwenen. als het zo maar blijft... en het tot resultaat leidt natuurlijk...
afwachten... hopelijk snel eens bericht dat de echo's verbetering laten zien. volgende echo is echter pas over 3wkn.
overigens: in die email van mijn moeder, een snelle krabbel ter ere van mijn verjaardag, schreef ze dat ze hoopte dat ik dit jaar mijn lang gekoesterde droom waar kan gaan maken... da's dus de emigratie naar Italië voor wie dat nog niet wist... pffff elke keer weer schiet ik vol als ik die mail lees...
tot krabbels/blogs/ziens/chats,
dagmar
14 May 2008
2e chemo (incl. toevoeging)
14 mei ca. 12:00]
momenteel zit mijn moeder aan het 2e chemoinfuus. de eertse (2wkn geleden) heeft ze goed doorstaan, geen bijwerkingen e.d.
naast het feit dat we hopen dat de behandeling resultaat heeft zou het erg fijn zijn als ook nu bijverschijnselen wegblijven. naar het schijnt besteden ze er in de duitse medische wereld meer aandacht aan om die vervelende bijwekerkingen (misselijk, diaree, haaruitval, etc.) zoveel mogelijk te beperken.
toevoeging 15 mei ca. 01:00]
heb vanavond even gebeld met moeders. het ging erg goed met haar en op een droge mond (en daardoor arrogant kuchje) na heeft ze nergens last van. mijn tante (haar zus) heeft haar vandaag vergezeld tijdens het wachten (het inlopen van het infuus duurt ca. 5uur). ze hebben veel gekletst en ze zei ook veel en lekker gegeten te hebben. als deze eerste 2 chemo's model staan voor de volgende heeft ze geluk...
nu alleen nog maar hopen dat het werkt.
morgen (16 mei) ben ik jarig, ik ben de afgelopen dagen diverse keren gevraagd wat ik hebben wil en er komt maar 1 ding in me op: EEN GEZONDE MOEDER!
damn... schiet ik weer vol...
tot blogs...
dagmar
PS: ik heb inmiddels vernomen dat er kaarsjes voor mijn moeder zijn aangestoken in Washington, Brabant, België, Varese, Lourdes en wellicht nog meer waar ik niet van weet... BEDANKT... ik hoop zo dat ze werken!
momenteel zit mijn moeder aan het 2e chemoinfuus. de eertse (2wkn geleden) heeft ze goed doorstaan, geen bijwerkingen e.d.
naast het feit dat we hopen dat de behandeling resultaat heeft zou het erg fijn zijn als ook nu bijverschijnselen wegblijven. naar het schijnt besteden ze er in de duitse medische wereld meer aandacht aan om die vervelende bijwekerkingen (misselijk, diaree, haaruitval, etc.) zoveel mogelijk te beperken.
toevoeging 15 mei ca. 01:00]
heb vanavond even gebeld met moeders. het ging erg goed met haar en op een droge mond (en daardoor arrogant kuchje) na heeft ze nergens last van. mijn tante (haar zus) heeft haar vandaag vergezeld tijdens het wachten (het inlopen van het infuus duurt ca. 5uur). ze hebben veel gekletst en ze zei ook veel en lekker gegeten te hebben. als deze eerste 2 chemo's model staan voor de volgende heeft ze geluk...
nu alleen nog maar hopen dat het werkt.
morgen (16 mei) ben ik jarig, ik ben de afgelopen dagen diverse keren gevraagd wat ik hebben wil en er komt maar 1 ding in me op: EEN GEZONDE MOEDER!
damn... schiet ik weer vol...
tot blogs...
dagmar
PS: ik heb inmiddels vernomen dat er kaarsjes voor mijn moeder zijn aangestoken in Washington, Brabant, België, Varese, Lourdes en wellicht nog meer waar ik niet van weet... BEDANKT... ik hoop zo dat ze werken!
04 May 2008
nat, nee zeiknat! (fam.weekeinde dag 3)
Vanmorgen lekker uitgerust wakker geworden, uitgebreid ontbijtje met spek & ei, verse broodjes en nog meer. De zonnebrand van gisteren had mij & Ralph niet veel parten gespeeld maar Roland had er geen oog door dicht gedaan. Na het ontbijt omgekleed en klaar gemaakt voor de kayak-tocht. Met zijn achten lekker met een kayak rustig over de Ourthe peddelen.
Rustig... dat viel even tegen!
Het begon allemaal giechelend en best rustg. Verstandig als we waren zijn we niet met eigen partner in de kayak gestapt, dat zou onderweg alleen maar tot echtelijke ruzies geleid hebben . Aan dat rustig peddelen kwam een einde toen de eerst 2 kayaks zich in het water tegenkwamen: waterlawines over en weer, toen de derde kayak langzij kwam werd het alleen maar erger... zo zijn we 7km voorgevaren... ZEIKNAT kwamen we aan, en met kleddernatte kleren stapten we in de auto's terug naar Bérismenil.
Teruggekomen nog lekker wat in het zonnetje gezeten, de kayakers toch nog even naar een kroeg gewandeld voor een welverdiend pintje (Juupke, Leffe, Kriek en Palm). Als afsluitinng van het weekeinde nog een lekkere maaltijd in het zonnetje op het terras (zie foto) en toen de boel ingepakt en naar huis gereden. Nog effe file voor Luik, want blijkbaar waren er meer 'Ollanders' en Belgen op het idee gekomen de Ardennen te bezoeken. Nu tik ik dit vanuit bed, liggend voor de TV, met de MacBook (Air) op de schoot. Het was weer een heerlijk weekeinde, met veel eten, drank maar bovenal: gezelligheid en sfeer!!!
Opa en Oma Zegers zullen trots op ons zijn!
(ter nagedachtenis aan hen zijn organiseren we deze weekeinden sinds 2005).
Salut,
Dagmar
Rustig... dat viel even tegen!
Het begon allemaal giechelend en best rustg. Verstandig als we waren zijn we niet met eigen partner in de kayak gestapt, dat zou onderweg alleen maar tot echtelijke ruzies geleid hebben
. Aan dat rustig peddelen kwam een einde toen de eerst 2 kayaks zich in het water tegenkwamen: waterlawines over en weer, toen de derde kayak langzij kwam werd het alleen maar erger... zo zijn we 7km voorgevaren... ZEIKNAT kwamen we aan, en met kleddernatte kleren stapten we in de auto's terug naar Bérismenil. Teruggekomen nog lekker wat in het zonnetje gezeten, de kayakers toch nog even naar een kroeg gewandeld voor een welverdiend pintje (Juupke, Leffe, Kriek en Palm). Als afsluitinng van het weekeinde nog een lekkere maaltijd in het zonnetje op het terras (zie foto) en toen de boel ingepakt en naar huis gereden. Nog effe file voor Luik, want blijkbaar waren er meer 'Ollanders' en Belgen op het idee gekomen de Ardennen te bezoeken. Nu tik ik dit vanuit bed, liggend voor de TV, met de MacBook (Air) op de schoot. Het was weer een heerlijk weekeinde, met veel eten, drank maar bovenal: gezelligheid en sfeer!!!
Opa en Oma Zegers zullen trots op ons zijn!
(ter nagedachtenis aan hen zijn organiseren we deze weekeinden sinds 2005).
Salut,
Dagmar
verbrand (fam.weekeinde dag 2)
Vandaag hebben we besloten om -bij gebrek aan voldoende moedige familieleden- af te zien van het superactieve en adrenalineverhogende abseilen of tokkelen. Na een uitgebreid ontbijt hebben we eerst wat geluierd (enkelen namen al een pilsje) waarna een volleywedstrijd op de graswei werd gehouden tussen een team jongemannen met mij als captain en twee aanverloofde neefjes (met beiden al een biertje op) tegen een team senioren (met wisselspeler). Het bier bleek behoorlijk van invloed en we verloren schandelijk in 2 sets.
Hierna zijn enkelen gaan wandelen en hebben de 'die hards' het zwembad al eens opgezocht (vandaag wel 1cm koud brrrrrr). Waarna er in de volle zon nog wat kaartspelletjes (poker) e.d. werden gedaan. Een pokerface staat bij ons nu voor een rood verbrand gezicht, want 3 uren pokeren in de volle meizon resulteerde in een aantal verbrande armen en snoeten... waaronder de mijne... AUW... natuurlijk hadden we (bij gebrek aan mooi weer tot vandaag) niet gedacht aan zonnecreme en aftersun...
zelfs een duik in het koude water hielp niet meer.
morgen -bij voldoende animo- wellicht een kayaktocht voor de actiefsten.
tot morgen,
dagmar
Hierna zijn enkelen gaan wandelen en hebben de 'die hards' het zwembad al eens opgezocht (vandaag wel 1cm koud brrrrrr). Waarna er in de volle zon nog wat kaartspelletjes (poker) e.d. werden gedaan. Een pokerface staat bij ons nu voor een rood verbrand gezicht, want 3 uren pokeren in de volle meizon resulteerde in een aantal verbrande armen en snoeten... waaronder de mijne... AUW... natuurlijk hadden we (bij gebrek aan mooi weer tot vandaag) niet gedacht aan zonnecreme en aftersun...
zelfs een duik in het koude water hielp niet meer. morgen -bij voldoende animo- wellicht een kayaktocht voor de actiefsten.
tot morgen,
dagmar
02 May 2008
familieweekeinde in de Ardennen
Zojuist zijn we aangekomen in Bérismenil bij La Roche in de Ardennen. Ik heb vandaag nog gewerkt, mijn moeder moest om 15:00 nog even het infuus afkoppelen, de rest was al eerder op de dag aangekomen. Maar nu zijn we allemaal samen. Allemaal wil zeggen de familie aan moeders' kant. Dit stond al een tijdje (maanden) gepland maar is zeker nu een welkom uitje voor ons allemaal. We gaan er een leuk weekeinde van maken, aan het huis zal het alvast niet liggendat is echt schitterend, kijk maar opwww.laroche.nl of www.ardennen-landgoed.nl ! echt mooi hier: ruime kamers allen met eigen badkamer en toilet EN KEUKEN (?)... twee infraroodsauna's, een jacuzzi, een buitenzwembad (momenteel 1cm koud )
vanavond een diner verzorgd door mijn ouders, morgen een actieve dag met abseilen etc en een BBQ en zondag hopelijk uitslapen en ontbijten
Au revoir!
dagmar
) vanavond een diner verzorgd door mijn ouders, morgen een actieve dag met abseilen etc en een BBQ en zondag hopelijk uitslapen en ontbijten
Au revoir!
dagmar
01 May 2008
chemokuur & communies
beste vrienden,
Gezien het feit dat velen oprecht interesse tonen in de situatie van mijn moeder, en het wel-en-wee daaromheen (hoe voel ik me bijv.) ben ik van plan om regelmatiger te gaan bloggen dan tot nu. Ook de aanstaande emigratie, de koop van een huis daar, etc. interesseert enkele dus daar zal ik ook meer over gaan schrijven. en als ik dan toch bezig ben, dan ook maar nog wat andere vermeldenswaardigheden.
1. de chemokuur
Gisteren (koninginnedag) is mijn moeder begonnen aan haar eerste chemo. 's ochtends om 8:30 moest ze zich melden in het Klinikum te Aachen, waar ze tot ca. 15:00 aangesloten zat aan het infuus, dat via een Port-a-Cath is aangesloten. Ze kreeg ook nog een portable infuusompje mee waardoor nog 48uur medicijnen ingebracht worden. Dat zal er morgen dus rond 15:00 weer af/uit moeten. Ze zal nu om de 14dagen eenzelfde behandeling krijgen. Ik meen 6x voorlopig. Tussendoor wordt dan gekeken (via scans, echo's, bloedwaarden, e.d.) of de behandeling succesvol is.
Gelukkig gaat ze de strijd positief ingesteld aan, wat er weer voor zorgt dat wij relatief goed met de situatie om kunnen gaan. Ook van de chemo heeft ze nog geen last. Ze voelt zich zelfs stukken beter dan voor de kanker gevonden werd. Ze had al sinds carnaval last van zuurbranden, opstoten, etc. Maagklachten dus, die zoals gebleken is veroorzaakt werden door maagzweren die weer te wijten lijken aan de sterk vergrote lever (een gevolg dus van de uitzaaiingen). Doordat nu de maagzweren behandeld worden met anti-biotica en de rugpijn met het een of ander kan ze ook weer meer eten verdragen en dus kan ze zich weer wat aansterken. Hard nodig want ze was iets teveel afgevallen in de laatste weken.
2. communies
Het leven gaat verder en zeker in mei als er weer vele communies te vieren en te bezoeken zijn, vandaag de eerste 2, Lieke van Jocelyn en Frank, en daarna bij haar vriendje/klasgenoot Jelle van Monique en Eric. Altijd jammer als je niet ergens een hele dag kunt zijn, maar toch wel leuk dat we op beide feestjes mochten meedelen in de feestvreugde. Ik vind het persoonlijk erg fijn om er lekker uit te zijn dezer dagen... en aan de ene kant kom je "het verhaal" weer voor de zoveelste keer te vertellen, maar goed, dat helpt ook wel weer bij de verwerking, en het feit dat mensen er naar informeren doet ook goed. Maar gelukkig ook lekker kunnen vieren, Giulia en Giorgia hebben lekker kunnen springen en dansen, zijn geschmincked geworden, hebben veel te veel gesnoept en waren doodmoe toen ze het bed in kropen... al met al, een leuke dag voor ze.
is het toch weer een heel epistel geworden ipv een korte update... tja... ik ben nu eenmaal niet een man van weinig woorden.
gegroet,
dagmar
Gezien het feit dat velen oprecht interesse tonen in de situatie van mijn moeder, en het wel-en-wee daaromheen (hoe voel ik me bijv.) ben ik van plan om regelmatiger te gaan bloggen dan tot nu. Ook de aanstaande emigratie, de koop van een huis daar, etc. interesseert enkele dus daar zal ik ook meer over gaan schrijven. en als ik dan toch bezig ben, dan ook maar nog wat andere vermeldenswaardigheden.
1. de chemokuur
Gisteren (koninginnedag) is mijn moeder begonnen aan haar eerste chemo. 's ochtends om 8:30 moest ze zich melden in het Klinikum te Aachen, waar ze tot ca. 15:00 aangesloten zat aan het infuus, dat via een Port-a-Cath is aangesloten. Ze kreeg ook nog een portable infuusompje mee waardoor nog 48uur medicijnen ingebracht worden. Dat zal er morgen dus rond 15:00 weer af/uit moeten. Ze zal nu om de 14dagen eenzelfde behandeling krijgen. Ik meen 6x voorlopig. Tussendoor wordt dan gekeken (via scans, echo's, bloedwaarden, e.d.) of de behandeling succesvol is.
Gelukkig gaat ze de strijd positief ingesteld aan, wat er weer voor zorgt dat wij relatief goed met de situatie om kunnen gaan. Ook van de chemo heeft ze nog geen last. Ze voelt zich zelfs stukken beter dan voor de kanker gevonden werd. Ze had al sinds carnaval last van zuurbranden, opstoten, etc. Maagklachten dus, die zoals gebleken is veroorzaakt werden door maagzweren die weer te wijten lijken aan de sterk vergrote lever (een gevolg dus van de uitzaaiingen). Doordat nu de maagzweren behandeld worden met anti-biotica en de rugpijn met het een of ander kan ze ook weer meer eten verdragen en dus kan ze zich weer wat aansterken. Hard nodig want ze was iets teveel afgevallen in de laatste weken.
2. communies
Het leven gaat verder en zeker in mei als er weer vele communies te vieren en te bezoeken zijn, vandaag de eerste 2, Lieke van Jocelyn en Frank, en daarna bij haar vriendje/klasgenoot Jelle van Monique en Eric. Altijd jammer als je niet ergens een hele dag kunt zijn, maar toch wel leuk dat we op beide feestjes mochten meedelen in de feestvreugde. Ik vind het persoonlijk erg fijn om er lekker uit te zijn dezer dagen... en aan de ene kant kom je "het verhaal" weer voor de zoveelste keer te vertellen, maar goed, dat helpt ook wel weer bij de verwerking, en het feit dat mensen er naar informeren doet ook goed. Maar gelukkig ook lekker kunnen vieren, Giulia en Giorgia hebben lekker kunnen springen en dansen, zijn geschmincked geworden, hebben veel te veel gesnoept en waren doodmoe toen ze het bed in kropen... al met al, een leuke dag voor ze.
is het toch weer een heel epistel geworden ipv een korte update... tja... ik ben nu eenmaal niet een man van weinig woorden.
gegroet,
dagmar
30 April 2008
een kaarsje voor Nonna
Vanmorgen ben ik met Maddy, de meisjes en mijn zus naar Maastricht geweest. Even een kaarsje branden voor Nonna (da's italiaans voor oma). Ze is vanmorgen begonnen aan haar eerste chemo en we hopen natuurlijk dat de chemo en/of onze kaarsjes helpen.
Ben ik zo (bij)gelovig...???
Eigenlijk niet, maar ik hoop nú, meer dan ooit, dat er IETS is dat door deze 5 kaarsjes beïnvloed kan worden opdat mijn moeder geneest.
Wat ook meespeelt is dat 15jr geleden toen ik, na een auto-ongeluk, 2 weken op de LONG IC van het AZM (waarvan 1 week in (kunstmatig) coma) heb gelegen alles uiteindelijk is goed gekomen. In die weken hebben mijn ouders, mijn zus en maddy regelmatig de OLV-kerk in Maastricht bezocht om kaarsjes voor mij te branden. Ondanks de slechte vooruitzichten (hen is in die ene week een paar keer verteld dat de situatie zeer kritiek was) leef ik nog en ben ik er toen weer snel bovenop gekomen. Voor de geïnteresseerden: ik had toen last van een ARDS. Sommigen zien hierin misschien een logische verklaring van mijn soms idiote gedrag . Maar volgens Maddy ben ik inderdaad wel veranderd sindsdien. Zelf besef ik des te beter dat het morgen voorbij kan zijn en dat we moeten genieten van elke dag: CARPE DIEM (pluk de dag) is dan ook mijn motto!
Dagmar
Ben ik zo (bij)gelovig...???
Eigenlijk niet, maar ik hoop nú, meer dan ooit, dat er IETS is dat door deze 5 kaarsjes beïnvloed kan worden opdat mijn moeder geneest.
Wat ook meespeelt is dat 15jr geleden toen ik, na een auto-ongeluk, 2 weken op de LONG IC van het AZM (waarvan 1 week in (kunstmatig) coma) heb gelegen alles uiteindelijk is goed gekomen. In die weken hebben mijn ouders, mijn zus en maddy regelmatig de OLV-kerk in Maastricht bezocht om kaarsjes voor mij te branden. Ondanks de slechte vooruitzichten (hen is in die ene week een paar keer verteld dat de situatie zeer kritiek was) leef ik nog en ben ik er toen weer snel bovenop gekomen. Voor de geïnteresseerden: ik had toen last van een ARDS. Sommigen zien hierin misschien een logische verklaring van mijn soms idiote gedrag
. Maar volgens Maddy ben ik inderdaad wel veranderd sindsdien. Zelf besef ik des te beter dat het morgen voorbij kan zijn en dat we moeten genieten van elke dag: CARPE DIEM (pluk de dag) is dan ook mijn motto! Dagmar
28 April 2008
en toen...
allereerst even iedereen bedankt voor de vele blijken van steun die ons de afgelopen dagen via krabbels, reacties, emails, sms en telefoontjes hebben bereikt. DANKJULLIEWEL!
nu we enigzins bekomen zijn van de eerste schrik die megaklap, en nu we eens goed uitgehuild hebben, en soms eens even flink stoom hebben afgeblazen (schreeuwen lucht soms echt wel op) kijken we eens vooruit naar wat er ons te wachten staat en hoe nu verder.
ondanks de zware domper die ze te verwerken heeft gekregen gaat ze ons voor in die strijd, toch grotendeels haar gevecht. wij kunnen niet meer dan haar steunen daarin.
woensdagmorgen zal ze de eerste chemokuur starten en natuurlijk hopen we allemaal dat het mee zal vallen en bovenal dat de kuur tot het gewenste resultaat leidt: het stoppen en terugdringen van de uitzaaiingen in de lever. de tumor wordt voorlopig even met rust gelaten, al zal die -als bron van alle kwaad- natuurlijk ook tzt verwijderd dienen te worden. volgens de artsen is de bestrijding van de uitzaaiingen belangrijker, en zou een operatie NU teveel kostbare tijd kosten.
iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier, ik lijk mij nog meer dan voorheen op mijn werk en plannen te storten, als ik bezig ben geeft mij dit de afleiding die ik nodig heb. met name 's ochtends en 's avonds in de auto (onderweg naar resp. van weert) heb ik echter veel tijd om zaken te overwegen en erover te prakiseren. niet altijd hou ik het dan droog. meer dan eens vraag ik me dan toch weer af: WAAROM? WAAROM ZIJ? maar goed, als het al een reden heeft kom ik daar toch niet achter.
en natuurlijk stel ik me de vraag: moeten we nu wel naar italië gaan? ik zou liegen als ik zeg dat ik niet overweeg om het af te blazen. mijn (destijds) o zo leuke 1 april-grap staat nu ineens in een ander daglicht. sinds september 2007 werken we naar de verhuizing toen en we hebben nooit aan omdraaien gedacht, maar nu twijfelen we natuurlijk wel. toen we de vermoedens van kanker te horen kregen 1,5wk geleden, gaven mijn ouders meteen aan dat we vooral onze plannen/dromen moeten doorzetten. maar een belangrijk onderdeel in het te leveren gevecht zal onze aanwezigheid zijn. aan de andere kant, en lekker positief denkend: mss is het net wel goed als ze er zometeen eens af-en-toe lekker tussenuit kunnen en ons kunnen komen opzoeken. in die relaxte omgeving, kort bij het Lago Maggiore. het is maar 8uur rijden (vorige week zelfs maar 7 ) of 1,5uur vliegen, en als we willen kunnen we snel even op-en-neer. dus gaan we voorlopig gewoon door met de voorbereidingen; ik verwacht op korte termijn het huis in kerkrade te verkopen en er één in Buggugiate (bij Varese) te kopen.
Tja... ik blijf toch twijfelen
knuffels voor iedereeen,
dagmar, maddy, giulia & giorgia
nu we enigzins bekomen zijn van de eerste schrik die megaklap, en nu we eens goed uitgehuild hebben, en soms eens even flink stoom hebben afgeblazen (schreeuwen lucht soms echt wel op) kijken we eens vooruit naar wat er ons te wachten staat en hoe nu verder.
ondanks de zware domper die ze te verwerken heeft gekregen gaat ze ons voor in die strijd, toch grotendeels haar gevecht. wij kunnen niet meer dan haar steunen daarin.
woensdagmorgen zal ze de eerste chemokuur starten en natuurlijk hopen we allemaal dat het mee zal vallen en bovenal dat de kuur tot het gewenste resultaat leidt: het stoppen en terugdringen van de uitzaaiingen in de lever. de tumor wordt voorlopig even met rust gelaten, al zal die -als bron van alle kwaad- natuurlijk ook tzt verwijderd dienen te worden. volgens de artsen is de bestrijding van de uitzaaiingen belangrijker, en zou een operatie NU teveel kostbare tijd kosten.
iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier, ik lijk mij nog meer dan voorheen op mijn werk en plannen te storten, als ik bezig ben geeft mij dit de afleiding die ik nodig heb. met name 's ochtends en 's avonds in de auto (onderweg naar resp. van weert) heb ik echter veel tijd om zaken te overwegen en erover te prakiseren. niet altijd hou ik het dan droog. meer dan eens vraag ik me dan toch weer af: WAAROM? WAAROM ZIJ? maar goed, als het al een reden heeft kom ik daar toch niet achter.
en natuurlijk stel ik me de vraag: moeten we nu wel naar italië gaan? ik zou liegen als ik zeg dat ik niet overweeg om het af te blazen. mijn (destijds) o zo leuke 1 april-grap staat nu ineens in een ander daglicht. sinds september 2007 werken we naar de verhuizing toen en we hebben nooit aan omdraaien gedacht, maar nu twijfelen we natuurlijk wel. toen we de vermoedens van kanker te horen kregen 1,5wk geleden, gaven mijn ouders meteen aan dat we vooral onze plannen/dromen moeten doorzetten. maar een belangrijk onderdeel in het te leveren gevecht zal onze aanwezigheid zijn. aan de andere kant, en lekker positief denkend: mss is het net wel goed als ze er zometeen eens af-en-toe lekker tussenuit kunnen en ons kunnen komen opzoeken. in die relaxte omgeving, kort bij het Lago Maggiore. het is maar 8uur rijden (vorige week zelfs maar 7
) of 1,5uur vliegen, en als we willen kunnen we snel even op-en-neer. dus gaan we voorlopig gewoon door met de voorbereidingen; ik verwacht op korte termijn het huis in kerkrade te verkopen en er één in Buggugiate (bij Varese) te kopen. Tja... ik blijf toch twijfelen
knuffels voor iedereeen,
dagmar, maddy, giulia & giorgia
25 April 2008
een zwarte dag
vandaag (officieel gisteren) was zo mogelijk de slechtste dag uit mijn/ons leven.
we hebben te horen gekregen dat mijn moeder kanker heeft.
even heel in het kort:
een tumor in de dikke darm met uitzaaiingen naar de lever.
de tumor zelf is (in verhouding) redelijk simpel weg te halen, maar de uitzaaiingen, naar de lever verdomme, baren natuurlijk grotere zorgen. en daarom stellen de doktoren voor om zsm aan de chemo te beginnen om die uitzaaiingen te bestrijden en pas later die tumor te verwijderen.
KUT, KLOTE, GODVERDOMME, WAAROM???
WAAROM???
WAAAAAAAROM????
we hebben te horen gekregen dat mijn moeder kanker heeft.
even heel in het kort:
een tumor in de dikke darm met uitzaaiingen naar de lever.
de tumor zelf is (in verhouding) redelijk simpel weg te halen, maar de uitzaaiingen, naar de lever verdomme, baren natuurlijk grotere zorgen. en daarom stellen de doktoren voor om zsm aan de chemo te beginnen om die uitzaaiingen te bestrijden en pas later die tumor te verwijderen.
KUT, KLOTE, GODVERDOMME, WAAROM???
WAAROM???
WAAAAAAAROM????
01 April 2008
de emigratieplannen - het vervolg (1 april - deel 2)
beste familie&vrienden,
ik heb nog nooit, echt nog noooooooit zo'n plezier gehad op 1 april als dit jaar.
het is niemand gelukt om MIJ in de maling te nemen en zelf heb ik (op een paar wakkere vriendinnen na) een paar mensen lekker op het verkeerde been gezet met mijn vorige BLOG!!!
HAHAHA
Pesce d'Aprile zoals ze in Italië zeggen op 1 april.... JAHA... één april!!!!!
HAHAHA
we gaan gewoon hoor, ben maar niet bang, we gaan echt wel naar Varese!!!
Saluti da Daggy, Maddalena, Giulia e Giorgia
ps: sorry Jolanda dat ik je mss zo heb laten schrikken, die tranen van mij waren van het lachen, niet van het huilen
ps: goed zo Gita, Gerlinda en Suusje, jullie hadden me als enige echt door.
ps: Chantal, vertel pap maar dat het wel goed komt, hij kan zijn gereedschap meenemen op vakantie in juli aan het Lago Maggiore
ik heb nog nooit, echt nog noooooooit zo'n plezier gehad op 1 april als dit jaar.
het is niemand gelukt om MIJ in de maling te nemen en zelf heb ik (op een paar wakkere vriendinnen na) een paar mensen lekker op het verkeerde been gezet met mijn vorige BLOG!!!
HAHAHA
Pesce d'Aprile zoals ze in Italië zeggen op 1 april.... JAHA... één april!!!!!
HAHAHA
we gaan gewoon hoor, ben maar niet bang, we gaan echt wel naar Varese!!!
Saluti da Daggy, Maddalena, Giulia e Giorgia
ps: sorry Jolanda dat ik je mss zo heb laten schrikken, die tranen van mij waren van het lachen, niet van het huilen
ps: goed zo Gita, Gerlinda en Suusje, jullie hadden me als enige echt door.
ps: Chantal, vertel pap maar dat het wel goed komt, hij kan zijn gereedschap meenemen op vakantie in juli aan het Lago Maggiore
het feest gaat niet door
om maar met de deur in huis te vallen: WE GAAN NIET EMIGREREN
Althans, niet naar Italia. We blijven in hier in de buurt!
We zullen wel uit Kerkrade vertrekken, want voor mijn werk zal ik echt dichter op de randstad moeten gaan wonen. Het zal wel regio Turnhout (toch liever België dan) of zoiets worden.
MAAR WAAROM NIET??
tja daar is niet één reden voor aan te geven, het is een combinatie van factoren: werk, school, hoge woningprijzen in Varese, financiële zekerheid, familie, vrienden, ... en zo kan ik nog wel door gaan. Maar wat echt de doorslag geeft is JE GEVOEL. En na een paar weken wikken-en-wegen is de knoop doorgehakt en gaan we dus niet.
Denk nu niet dat ik/wij er blij mee zijn, we wilden echt graag gaan, maar uiteindelijk moesten we ons verstand de voorkeur geven boven ons hart, en dat doet pijn, zeker voor 2 mensen als Maddy en ik die gewend zijn meer op gevoel dan op ratio te sturen.
anyway. jullie horen er zeker nog meer van.
Saluti (of nee Salukes)
Dagmar & Maddalena (of toch weer gewoon Maddy)
Althans, niet naar Italia. We blijven in hier in de buurt!
We zullen wel uit Kerkrade vertrekken, want voor mijn werk zal ik echt dichter op de randstad moeten gaan wonen. Het zal wel regio Turnhout (toch liever België dan) of zoiets worden.
MAAR WAAROM NIET??
tja daar is niet één reden voor aan te geven, het is een combinatie van factoren: werk, school, hoge woningprijzen in Varese, financiële zekerheid, familie, vrienden, ... en zo kan ik nog wel door gaan. Maar wat echt de doorslag geeft is JE GEVOEL. En na een paar weken wikken-en-wegen is de knoop doorgehakt en gaan we dus niet.
Denk nu niet dat ik/wij er blij mee zijn, we wilden echt graag gaan, maar uiteindelijk moesten we ons verstand de voorkeur geven boven ons hart, en dat doet pijn, zeker voor 2 mensen als Maddy en ik die gewend zijn meer op gevoel dan op ratio te sturen.
anyway. jullie horen er zeker nog meer van.
Saluti (of nee Salukes)
Dagmar & Maddalena (of toch weer gewoon Maddy)
14 January 2008
heeft de herezietsong zijn langste tijd gehad???
ik las net op nu.nl het volgende bericht:
---
Carnavalsbijeenkomst ontaardt in vechtpartij
Uitgegeven: 13 januari 2008 22:22
Laatst gewijzigd: 13 januari 2008 22:22
LIMBRICHT - Een carnavalszitting zondagmiddag in Limbricht (Limburg) is ontaard in een massale vechtpartij.
ANP2
Daarbij arresteerde de politie vijf mannen van 20 tot 51 jaar afkomstig uit Heerlen, Puth, Geleen, Munstergeleen en Sittard. Dat heeft de politie laten weten.
Ruzie
De ruzie ontstond toen de zogenoemde "Herrensitzung", waaraan alleen mannen mogen deelnemen, tijdens een feest van muziek en optredens van carnavalscabaretiers uit de hand liep.
Dronken carnavalsvierders gingen met elkaar en twintig ingeschakelde agenten op de vuist. Na de aanhoudingen keerde de rust snel terug, mede omdat de eega's hun vaak beschonken mannen naar huis dirigeerden.
bron: http://www.nu.nl/news.jsp?n=1389564&c=10&rss ---
Ik ga zelf al jaren niet meer naar de Herrezietsong in de Kerkraadse Rodahal, welke ik vroeger altijd trouw bezocht.
Waarom niet meer? De laatste keren dat iuk ben geweest was de sfeer er niet meer naar. Er wist ieder jaar weer wel weer een groep de boel te verpesten, we wisten ieder optreden van mannen in te korten. Hun boodschap was even simpel als zij zelf: alleen vrouwen op de bühne! Het liefst schaars gekleed of uitdagend dansend of platte dingen roepend.
De enige vent waar naar geluisterd werd was een "Bonte Pieter" (of zoiets) uit het Belsche Ost-Kanton die op platte wijze de relatie tussen man en vrouw ontleedde. Da's één keer leuk, een paar jaar later ook nog wel eens, maar ieder jaar??? De echte goeie buutereedners, en er zaten soms HELE GOEIE tussen, kregen gewoonweg geen kans... En op de één of andere wijze kon ik daar slecht tegen. Als die "heren" zo graag vrouwelijk schoon willen zien, ga dan naar de Antoniusstrasse, naar een peep-show, of weet ik wat. Goedkoper en wellicht kom je nog meer aan je trekken ook!
Wat ook meespeelde in mijn overwegingen om NIET te gaan is het feit dat ik gewoonweg niet meer tegen bier kan. Een bezoek aan de herrezietsong resulteerde in 2dagen recovery in bed en op de bank. 1 dag (maandag) met paracetamol echt in bed, en de 2e dag nog wat slapjes op de benen. En (zeker als zelfstandige) kunnen 2 onbetaalde dagen er behoorlijk in hakken en dus een 2e reden om niet te gaan. Tussendoot Spa of Cola drinken lukt gewoon niet, degenen die toevallig besteld, een volgende rondje geeft of zo accepteert geen non-alcoholische bestellingen en dus weer een lading bier op tafel. Sinds je op de galabal geen rondjes meer hoeft te geven en krijgt maar gewoon iets van een blad afpakt als het langskomt heb ik geen katers meer. Ik drink in mijn eigen tempo, niemand voelt zich nl. verplicht om rondjes te geven en dus sta je niet meer met 3 volle glazen in handen.
Maar goed, we dwalen af! Heeft de herrezietsong zijn langste tijd gehad. Ik hoorde gisteren van vrienden die voortijdig de zietsong van Welten hadden verlaten, andere jaren altijd garant voor veel plezier, leuker, beter en vooral gezelliger dan die van Kerkrade... Of het kwam dat ze de avond ervoor op de Jalabal waren, ze te oud worden... ik weet niet! Feit is dat het hun jaren geleden nooit zou zijn voorgekomen dat zij om 13:00 weer bij moeder de vrouw op de bank zouden liggen.
En dan lees ik zo'n bericht als bovenstaande in een kleine gemeenschap als die van Limbricht loopt het uit de hand... Zou de nationale trend om iedere gelegenheid aan te grijpen om rotzooi te trappen (oud-op-nieuw, winnen/verliezen van een voetbalwedstrijdje, ...) nu ook "Ons Carnaval" gaan verpesten??? Ik hoop het niet, maar ik ben bang van wel.
Het ziet er niet naar uit dat we de komende jaren veel Carnaval zullen vieren. In Varese viert men het niet echt, en dan sowieso een week later dan hier (Carnavale Ambrosiana), Venetië is te duur en te ver weg en om hierheen te komen??? tja... het zijn dan echte werkdagen voor een Italiaan, de kinderen hebben geen vakantie en we zijn in december natuurlijk alweer "terug" geweest... En in die 2 jaren dat ik in Varese woonde heb ik het ook nooit echt gemist. Maar goed, zeg nooit nooit! Misschien begint het tegen die tijd toch weer te kriebelen....
ALAAF
Dagmar
---
Carnavalsbijeenkomst ontaardt in vechtpartij
Uitgegeven: 13 januari 2008 22:22
Laatst gewijzigd: 13 januari 2008 22:22
LIMBRICHT - Een carnavalszitting zondagmiddag in Limbricht (Limburg) is ontaard in een massale vechtpartij.
ANP2
Daarbij arresteerde de politie vijf mannen van 20 tot 51 jaar afkomstig uit Heerlen, Puth, Geleen, Munstergeleen en Sittard. Dat heeft de politie laten weten.
Ruzie
De ruzie ontstond toen de zogenoemde "Herrensitzung", waaraan alleen mannen mogen deelnemen, tijdens een feest van muziek en optredens van carnavalscabaretiers uit de hand liep.
Dronken carnavalsvierders gingen met elkaar en twintig ingeschakelde agenten op de vuist. Na de aanhoudingen keerde de rust snel terug, mede omdat de eega's hun vaak beschonken mannen naar huis dirigeerden.
bron: http://www.nu.nl/news.jsp?n=1389564&c=10&rss ---
Ik ga zelf al jaren niet meer naar de Herrezietsong in de Kerkraadse Rodahal, welke ik vroeger altijd trouw bezocht.
Waarom niet meer? De laatste keren dat iuk ben geweest was de sfeer er niet meer naar. Er wist ieder jaar weer wel weer een groep de boel te verpesten, we wisten ieder optreden van mannen in te korten. Hun boodschap was even simpel als zij zelf: alleen vrouwen op de bühne! Het liefst schaars gekleed of uitdagend dansend of platte dingen roepend.
De enige vent waar naar geluisterd werd was een "Bonte Pieter" (of zoiets) uit het Belsche Ost-Kanton die op platte wijze de relatie tussen man en vrouw ontleedde. Da's één keer leuk, een paar jaar later ook nog wel eens, maar ieder jaar??? De echte goeie buutereedners, en er zaten soms HELE GOEIE tussen, kregen gewoonweg geen kans... En op de één of andere wijze kon ik daar slecht tegen. Als die "heren" zo graag vrouwelijk schoon willen zien, ga dan naar de Antoniusstrasse, naar een peep-show, of weet ik wat. Goedkoper en wellicht kom je nog meer aan je trekken ook!
Wat ook meespeelde in mijn overwegingen om NIET te gaan is het feit dat ik gewoonweg niet meer tegen bier kan. Een bezoek aan de herrezietsong resulteerde in 2dagen recovery in bed en op de bank. 1 dag (maandag) met paracetamol echt in bed, en de 2e dag nog wat slapjes op de benen. En (zeker als zelfstandige) kunnen 2 onbetaalde dagen er behoorlijk in hakken en dus een 2e reden om niet te gaan. Tussendoot Spa of Cola drinken lukt gewoon niet, degenen die toevallig besteld, een volgende rondje geeft of zo accepteert geen non-alcoholische bestellingen en dus weer een lading bier op tafel. Sinds je op de galabal geen rondjes meer hoeft te geven en krijgt maar gewoon iets van een blad afpakt als het langskomt heb ik geen katers meer. Ik drink in mijn eigen tempo, niemand voelt zich nl. verplicht om rondjes te geven en dus sta je niet meer met 3 volle glazen in handen.
Maar goed, we dwalen af! Heeft de herrezietsong zijn langste tijd gehad. Ik hoorde gisteren van vrienden die voortijdig de zietsong van Welten hadden verlaten, andere jaren altijd garant voor veel plezier, leuker, beter en vooral gezelliger dan die van Kerkrade... Of het kwam dat ze de avond ervoor op de Jalabal waren, ze te oud worden... ik weet niet! Feit is dat het hun jaren geleden nooit zou zijn voorgekomen dat zij om 13:00 weer bij moeder de vrouw op de bank zouden liggen.
En dan lees ik zo'n bericht als bovenstaande in een kleine gemeenschap als die van Limbricht loopt het uit de hand... Zou de nationale trend om iedere gelegenheid aan te grijpen om rotzooi te trappen (oud-op-nieuw, winnen/verliezen van een voetbalwedstrijdje, ...) nu ook "Ons Carnaval" gaan verpesten??? Ik hoop het niet, maar ik ben bang van wel.
Het ziet er niet naar uit dat we de komende jaren veel Carnaval zullen vieren. In Varese viert men het niet echt, en dan sowieso een week later dan hier (Carnavale Ambrosiana), Venetië is te duur en te ver weg en om hierheen te komen??? tja... het zijn dan echte werkdagen voor een Italiaan, de kinderen hebben geen vakantie en we zijn in december natuurlijk alweer "terug" geweest... En in die 2 jaren dat ik in Varese woonde heb ik het ook nooit echt gemist. Maar goed, zeg nooit nooit! Misschien begint het tegen die tijd toch weer te kriebelen....
ALAAF
Dagmar
Subscribe to:
Posts (Atom)