een kaarsje voor Nonna

Vanmorgen ben ik met Maddy, de meisjes en mijn zus naar Maastricht geweest. Even een kaarsje branden voor Nonna (da's italiaans voor oma). Ze is vanmorgen begonnen aan haar eerste chemo en we hopen natuurlijk dat de chemo en/of onze kaarsjes helpen.

Ben ik zo (bij)gelovig...???
Eigenlijk niet, maar ik hoop nú, meer dan ooit, dat er IETS is dat door deze 5 kaarsjes beïnvloed kan worden opdat mijn moeder geneest.

Wat ook meespeelt is dat 15jr geleden toen ik, na een auto-ongeluk, 2 weken op de LONG IC van het AZM (waarvan 1 week in (kunstmatig) coma) heb gelegen alles uiteindelijk is goed gekomen. In die weken hebben mijn ouders, mijn zus en maddy regelmatig de OLV-kerk in Maastricht bezocht om kaarsjes voor mij te branden. Ondanks de slechte vooruitzichten (hen is in die ene week een paar keer verteld dat de situatie zeer kritiek was) leef ik nog en ben ik er toen weer snel bovenop gekomen. Voor de geïnteresseerden: ik had toen last van een ARDS. Sommigen zien hierin misschien een logische verklaring van mijn soms idiote gedrag . Maar volgens Maddy ben ik inderdaad wel veranderd sindsdien. Zelf besef ik des te beter dat het morgen voorbij kan zijn en dat we moeten genieten van elke dag: CARPE DIEM (pluk de dag) is dan ook mijn motto!

Dagmar