eindelijk eens goed nieuws

Het enige echte voordeel van al die rotdagen van de afgelopen weken is dat een klein positief berichtje je een supergoed gevoel kan bezorgen.

Zo kreeg ik vanmorgen te horen van mijn vader dat de arts van mijn moeder best hoopvol gestemt raakt van de bloeduitslagen en haar gesteldheid (afgelopen weekeinde heeft ze nog 2dgn gegolfd in Knokke). Echt zeker weten doen we het pas over een paar weken als de chemo zijn werk gedaan zou moeten hebben en dit ook op de echo's zichtbaar zou moeten zijn. Maar al met al, zij stak niet onder stoelen of banken dat hetgeen ze nu kon overzien haar positief stemde. Pffffffff wat een opluchting!

Ik vergeet bijna dat ik ook blij moet zijn met het feit dat ons huis vandaag (zo goed als) verkocht is. We zijn het eens geworden over de prijs. Nog even eea gaan ondertekenen en nog even afwachten dat de hypotheek van de kopers rondkomt maar dat zouden formaliteiten moeten zijn....

hahaaa... CARPE DIEM, deze dag pakken ze me in ieder geval NIET meer af.

Misschien is dat gezegde toch waar "Ochtendstond heeft goud in de mond". Ik stond om 5:30 al naast mijn bed, en was om 7:45 al op kantoor hier in Weert. Zonder reden overigens, ik werd gewoon vroeg wakker en kon niet meer slapen. tja...

tot blogz
dagmar

update: 1 week na de 2e chemo

Zo, na aanvankelijk snel van de klap te zijn bekomen (nu alweer een maand geleden) heb ik het afgelopen weekeinde een paar moeilijke dagen gehad. de verjaardagen hier, een kerkbezoek (ivm een communie)en een hele hele lieve email van mijn moeder zetten me constant aan het denken. en van denken word ik niet gelukkiger... in tegendeel.

met mijn moeder zelf gaat het eigenlijk super! niks te klagen. het lijkt bijna wel alsof er niks aan de hand is. de chemo heeft in ieder geval nog geen bijwerkingen. en de pijnen die ze voorheen had (rugpijn en maagpijn) zijn verdwenen. als het zo maar blijft... en het tot resultaat leidt natuurlijk...

afwachten... hopelijk snel eens bericht dat de echo's verbetering laten zien. volgende echo is echter pas over 3wkn.

overigens: in die email van mijn moeder, een snelle krabbel ter ere van mijn verjaardag, schreef ze dat ze hoopte dat ik dit jaar mijn lang gekoesterde droom waar kan gaan maken... da's dus de emigratie naar Italië voor wie dat nog niet wist... pffff elke keer weer schiet ik vol als ik die mail lees...

tot krabbels/blogs/ziens/chats,

dagmar

2e chemo (incl. toevoeging)

14 mei ca. 12:00]
momenteel zit mijn moeder aan het 2e chemoinfuus. de eertse (2wkn geleden) heeft ze goed doorstaan, geen bijwerkingen e.d.
naast het feit dat we hopen dat de behandeling resultaat heeft zou het erg fijn zijn als ook nu bijverschijnselen wegblijven. naar het schijnt besteden ze er in de duitse medische wereld meer aandacht aan om die vervelende bijwekerkingen (misselijk, diaree, haaruitval, etc.) zoveel mogelijk te beperken.

toevoeging 15 mei ca. 01:00]
heb vanavond even gebeld met moeders. het ging erg goed met haar en op een droge mond (en daardoor arrogant kuchje) na heeft ze nergens last van. mijn tante (haar zus) heeft haar vandaag vergezeld tijdens het wachten (het inlopen van het infuus duurt ca. 5uur). ze hebben veel gekletst en ze zei ook veel en lekker gegeten te hebben. als deze eerste 2 chemo's model staan voor de volgende heeft ze geluk...

nu alleen nog maar hopen dat het werkt.

morgen (16 mei) ben ik jarig, ik ben de afgelopen dagen diverse keren gevraagd wat ik hebben wil en er komt maar 1 ding in me op: EEN GEZONDE MOEDER!

damn... schiet ik weer vol...

tot blogs...

dagmar

PS: ik heb inmiddels vernomen dat er kaarsjes voor mijn moeder zijn aangestoken in Washington, Brabant, België, Varese, Lourdes en wellicht nog meer waar ik niet van weet... BEDANKT... ik hoop zo dat ze werken!

nat, nee zeiknat! (fam.weekeinde dag 3)

Vanmorgen lekker uitgerust wakker geworden, uitgebreid ontbijtje met spek & ei, verse broodjes en nog meer. De zonnebrand van gisteren had mij & Ralph niet veel parten gespeeld maar Roland had er geen oog door dicht gedaan. Na het ontbijt omgekleed en klaar gemaakt voor de kayak-tocht. Met zijn achten lekker met een kayak rustig over de Ourthe peddelen.

Rustig... dat viel even tegen!
Het begon allemaal giechelend en best rustg. Verstandig als we waren zijn we niet met eigen partner in de kayak gestapt, dat zou onderweg alleen maar tot echtelijke ruzies geleid hebben . Aan dat rustig peddelen kwam een einde toen de eerst 2 kayaks zich in het water tegenkwamen: waterlawines over en weer, toen de derde kayak langzij kwam werd het alleen maar erger... zo zijn we 7km voorgevaren... ZEIKNAT kwamen we aan, en met kleddernatte kleren stapten we in de auto's terug naar Bérismenil.

Teruggekomen nog lekker wat in het zonnetje gezeten, de kayakers toch nog even naar een kroeg gewandeld voor een welverdiend pintje (Juupke, Leffe, Kriek en Palm). Als afsluitinng van het weekeinde nog een lekkere maaltijd in het zonnetje op het terras (zie foto) en toen de boel ingepakt en naar huis gereden. Nog effe file voor Luik, want blijkbaar waren er meer 'Ollanders' en Belgen op het idee gekomen de Ardennen te bezoeken. Nu tik ik dit vanuit bed, liggend voor de TV, met de MacBook (Air) op de schoot. Het was weer een heerlijk weekeinde, met veel eten, drank maar bovenal: gezelligheid en sfeer!!!

Opa en Oma Zegers zullen trots op ons zijn!
(ter nagedachtenis aan hen zijn organiseren we deze weekeinden sinds 2005).

Salut,
Dagmar

verbrand (fam.weekeinde dag 2)

Vandaag hebben we besloten om -bij gebrek aan voldoende moedige familieleden- af te zien van het superactieve en adrenalineverhogende abseilen of tokkelen. Na een uitgebreid ontbijt hebben we eerst wat geluierd (enkelen namen al een pilsje) waarna een volleywedstrijd op de graswei werd gehouden tussen een team jongemannen met mij als captain en twee aanverloofde neefjes (met beiden al een biertje op) tegen een team senioren (met wisselspeler). Het bier bleek behoorlijk van invloed en we verloren schandelijk in 2 sets.

Hierna zijn enkelen gaan wandelen en hebben de 'die hards' het zwembad al eens opgezocht (vandaag wel 1cm koud brrrrrr). Waarna er in de volle zon nog wat kaartspelletjes (poker) e.d. werden gedaan. Een pokerface staat bij ons nu voor een rood verbrand gezicht, want 3 uren pokeren in de volle meizon resulteerde in een aantal verbrande armen en snoeten... waaronder de mijne... AUW... natuurlijk hadden we (bij gebrek aan mooi weer tot vandaag) niet gedacht aan zonnecreme en aftersun... zelfs een duik in het koude water hielp niet meer.

morgen -bij voldoende animo- wellicht een kayaktocht voor de actiefsten.

tot morgen,
dagmar

familieweekeinde in de Ardennen

Zojuist zijn we aangekomen in Bérismenil bij La Roche in de Ardennen. Ik heb vandaag nog gewerkt, mijn moeder moest om 15:00 nog even het infuus afkoppelen, de rest was al eerder op de dag aangekomen. Maar nu zijn we allemaal samen. Allemaal wil zeggen de familie aan moeders' kant. Dit stond al een tijdje (maanden) gepland maar is zeker nu een welkom uitje voor ons allemaal. We gaan er een leuk weekeinde van maken, aan het huis zal het alvast niet liggendat is echt schitterend, kijk maar opwww.laroche.nl of www.ardennen-landgoed.nl ! echt mooi hier: ruime kamers allen met eigen badkamer en toilet EN KEUKEN (?)... twee infraroodsauna's, een jacuzzi, een buitenzwembad (momenteel 1cm koud )

vanavond een diner verzorgd door mijn ouders, morgen een actieve dag met abseilen etc en een BBQ en zondag hopelijk uitslapen en ontbijten

Au revoir!
dagmar

chemokuur & communies

beste vrienden,

Gezien het feit dat velen oprecht interesse tonen in de situatie van mijn moeder, en het wel-en-wee daaromheen (hoe voel ik me bijv.) ben ik van plan om regelmatiger te gaan bloggen dan tot nu. Ook de aanstaande emigratie, de koop van een huis daar, etc. interesseert enkele dus daar zal ik ook meer over gaan schrijven. en als ik dan toch bezig ben, dan ook maar nog wat andere vermeldenswaardigheden.

1. de chemokuur
Gisteren (koninginnedag) is mijn moeder begonnen aan haar eerste chemo. 's ochtends om 8:30 moest ze zich melden in het Klinikum te Aachen, waar ze tot ca. 15:00 aangesloten zat aan het infuus, dat via een Port-a-Cath is aangesloten. Ze kreeg ook nog een portable infuusompje mee waardoor nog 48uur medicijnen ingebracht worden. Dat zal er morgen dus rond 15:00 weer af/uit moeten. Ze zal nu om de 14dagen eenzelfde behandeling krijgen. Ik meen 6x voorlopig. Tussendoor wordt dan gekeken (via scans, echo's, bloedwaarden, e.d.) of de behandeling succesvol is.
Gelukkig gaat ze de strijd positief ingesteld aan, wat er weer voor zorgt dat wij relatief goed met de situatie om kunnen gaan. Ook van de chemo heeft ze nog geen last. Ze voelt zich zelfs stukken beter dan voor de kanker gevonden werd. Ze had al sinds carnaval last van zuurbranden, opstoten, etc. Maagklachten dus, die zoals gebleken is veroorzaakt werden door maagzweren die weer te wijten lijken aan de sterk vergrote lever (een gevolg dus van de uitzaaiingen). Doordat nu de maagzweren behandeld worden met anti-biotica en de rugpijn met het een of ander kan ze ook weer meer eten verdragen en dus kan ze zich weer wat aansterken. Hard nodig want ze was iets teveel afgevallen in de laatste weken.

2. communies
Het leven gaat verder en zeker in mei als er weer vele communies te vieren en te bezoeken zijn, vandaag de eerste 2, Lieke van Jocelyn en Frank, en daarna bij haar vriendje/klasgenoot Jelle van Monique en Eric. Altijd jammer als je niet ergens een hele dag kunt zijn, maar toch wel leuk dat we op beide feestjes mochten meedelen in de feestvreugde. Ik vind het persoonlijk erg fijn om er lekker uit te zijn dezer dagen... en aan de ene kant kom je "het verhaal" weer voor de zoveelste keer te vertellen, maar goed, dat helpt ook wel weer bij de verwerking, en het feit dat mensen er naar informeren doet ook goed. Maar gelukkig ook lekker kunnen vieren, Giulia en Giorgia hebben lekker kunnen springen en dansen, zijn geschmincked geworden, hebben veel te veel gesnoept en waren doodmoe toen ze het bed in kropen... al met al, een leuke dag voor ze.

is het toch weer een heel epistel geworden ipv een korte update... tja... ik ben nu eenmaal niet een man van weinig woorden.

gegroet,
dagmar